Advertentie

Brievenschrijver Dordrecht aan banden gelegd

De man die 'om te zieken' honderden brieven per maand aan de gemeente Dordrecht stuurde, mag dat niet meer doen. De rechter legt hem een maximum op.

21 maart 2013

Een notoire brievenschrijver uit Dordrecht zal drastisch moeten minderen. De man die vele honderden brieven per jaar aan de gemeente schreef, mag de komende twee jaar nog slechts tien brieven per maand schrijven. Dat heeft de voorzieningenrechter bepaald.

523 brieven
De man verhuurt panden aan arbeidsmigranten en heeft al enige tijd een conflict met de gemeente. Dat heeft al geleid tot dwangsommen, beslaglegging en zelfs executieveilingen. Nadat de gemeente een rechtszaak over het conflict won, begon de man met het schrijven van brieven en bezwaarschriften. De afgelopen twee maanden alleen al, schreeft de man 523 brieven, die uitmondden in kostbare procedures.

Het kost tonnen
Het behandelen van de brieven kost de gemeente tonnen, zo liet woordvoerder Mark Benjamin eerder al aan Binnenlands Bestuur weten. Daarom ging de gemeente over op bulkhoorzittingen. ‘Als we het op de normale manier zouden blijven doen, zou het een waanzinnige hoeveelheid geld kosten. Met dat gemeenschapsgeld willen we liever andere dingen doen.’

Ruimte niet onbegrensd

Dordrecht wilde van de rechter weten of er een maximum aantal kan worden gesteld. De rechter heeft de gemeente daarin gelijk gegeven. Hoewel burgers de nodige ruimte moet worden geboden om tegen de overheid te kunnen opkomen is die ruimte niet onbegrensd, vindt de rechter. Het feit dat de gedaagde aangaf de brieven te schrijven om de gemeente 'te zieken' was voor de rechter van belang.

Gemeenschapsgeld
'Een gemeente beschikt nu eenmaal over gelimiteerde middelen en mensen, waardoor aannemelijk is dat de grote aandacht die [gedaagde] van de gemeente Dordrecht vergt ten koste gaat van andere taken die de gemeente uitoefent, dan wel een ongerechtvaardigde uitbreiding zou vergen van het bestuursapparaat, waarvan de kosten moeten worden voldaan uit gemeenschapsgeld', aldus het vonnis. 


Overschrijdt ruimschoots het gemiddelde

De gemeente Dordrecht is verheugd over de uitspraak. 'Zonder deze beperking zouden we 400 duizend euro per jaar kwijt zijn aan de afhandeling van de brieven, bezwaarschriften en verzoeken op basis van de wet openbaarheid bestuur (WOB)', meldt een woordvoerder. De gemeente benadrukt dat de briefschrijver niet wordt gedupeerd door de maatregel. 'Hij mag nog steeds iedere maand 10 brieven sturen; dit aantal overschrijdt ruimschoots het gemiddelde van een inwoner van de gemeente Dordrecht. Bovendien tellen bezwaarschriften over zijn eigen zaken niet mee. Zijn rechten worden dan ook voldoende gewaarborgd.'

Dode mus
Overigens meldt de voorlichter dat de pandjesbaas inmiddels onder een andere naam ook al 25 brieven naar de gemeente heeft gestuurd. De man zou hebben aangegeven dat de uitspraak 'een dode mus' is. Dordrecht is bereid eventueel opnieuw naar de rechter te stappen om de man te stoppen, maar zegt te hopen er op een 'normale manier' uit te komen. 

Reacties: 10

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Anoniem / projectleider
10 per maand = 120 per jaar, exclusief onbeperkte mogelijkheden voor rechtstreekse procedures.



Proportionaliteit, effectiviteit etc. moeten toch ook bij de rechtsprekende macht bekende fenomenen zijn.



Ik had daarom gehoopt op een veel scherpere grens (max. 10 per jaar o.i.d.) exclusief je eigen procedures.



Wellicht tijd dat er minder met juridische ogen naar dit soort praktijken wordt gekeken, maar meer met gezond verstand. We zadelen elkaar anders steeds meer met hoge kosten op.
Petra
@Gnos:



Allemaal leuk en aardig maar de WOB-verzoeken waar ik tot nu toe bij betrokken ben slaan kant noch wal.

Info verstrekken op verzoek: echt helemaal goed, maar niet over onzindingen. Als krokodilletranen niet mogen dan toch wel tranen van een andere soort want huilen doen we om dit soort verzoeken.*

Ik heb nog niet één keer de neiging gehad om een WOB-verzoek als ultieme uitdaging te zien om bepaalde administraties op orde te brengen/aan te passen/te gaan voeren om zodoende daar als gemeente zelf voordeel van te hebben en daardoor ook gemakkelijk antwoord te kunnen geven op verzoeken. Er wordt vaak informatie gevraagd over zaken die de moeite van het bijhouden niet waard zijn.



*Kan iemand mij vertellen welk belang er wordt gediend om te weten welke kleur onze dienstauto's hebben?
Mr. Nobody
Ik ben bang dat de WOB verzoeken een hype beginnen te worden. Ik denk dat er goed nagedacht moet worden over eventuele aanpassing van de WOB, want dit kost onnodig veel geld. Nu het steeds vaker in de media terecht komt, bestaat de kans dat mensen dit gedrag over gaan nemen.
Marcel / criticus
Dat is het al gèworden...diverse bureau's sturen vele gemeenten zéér uitgebreide WOB-verzoeken om informatie waar echt niemand iets aan heeft. En het gaat die bureau's (w.o. "advocaten"bureau's) enkel en alleen om de dwangsommen te kunnen opstrijken.
Jelmer Groeneveld / maatschappelijk werker
Het aantal Wob-verzoeken waarmee gemeentebesturen worden geconfronteerd begint gierend uit de hand te lopen. Het gaat daarbij hoofdzakelijk om gelukszoekers die uit zijn op de dwangsommen op grond van de Wet dwangsom bij niet tijdig beslissen. Toen die wet nog niet bestond waren Wob-verzoeken zeldzaam.

De maatregelen die de Minister van Biza met een slap wetsvoorstel gaat treffen om het oneigenlijk gebruik van de Wob tegen te gaan is een paardenmiddel. Dat genereert alleen maar zeer arbeidsintensieve bestuursrechtelijke geschillen en leidt tot (nog) grotere belasting van de gemeentebesturen in bezwarenprocedures en van de bestuursrechter. Dan is iedereen daar weer druk mee. Want wanneer is er sprake van oneigenlijk gebruik? Daar valt (langdurig) over te twisten.

Er is maar één ding dat helpt. De Wob dient zo spoedig mogelijk te worden uitgezonderd van de dwangsombepalingen in de Algemene wet bestuursrecht die er met de Wet dwangsom bij niet tijdig beslissen in terecht zijn gekomen. Alleen het recht om in bezwaar of beroep op te komen tegen het niet tijdig beslissen, al dan niet tevens door de voorzieningenrechter te vragen om een voorlopige voorziening te treffen, zou nog moeten worden geboden. De gelukszoekers en de stalkers van democratie en de bureaucratie wordt op die manier de wind uit de zeilen genomen. Dan kan men op de gemeentehuizen weer overgaan tot de orde van de dag.
a. middelveld / senior adviseur
In de WOB gewoon de bepaling dat iedereen informatie kan vragen vervangen door de systematiek van de Awb; dat je dus belanghebbende moet zijn bij een verzoek. Dat scheidt het kaf voldoende van het koren.

Maar is in deze casus bepaald hoe lang die brieven mogen zijn en hoeveel onderwerpen per brief aan de orde kunnen komen. Ik ken ze ook in de praktijk en vaak is het alleen de tijd die een echte oplossing geeft.
W.O. Broeder / realist
In het NTB van maart jl. wordt door Willems en Dijkstra een moedige poging gedaan deze problematiek het hoofd te bieden. In een reactie zegt de Landsadvocaat (!) dat het probleem 'niet moet worden overdreven' (!). Beste meneer Daalder, kom met uw neus uit de boeken en ga eens een tijdje stage lopen bij een willekeurige middelgrote gemeente in ons land! De anti-misbruikbepaling in de nieuwe Wob is overigens een volstrekte wassen neus: hoe kan er óóit (aantoonbaar) sprake zijn van 'kennelijk' misbruik, als ook in die nieuwe Wob nog steeds 'een ieder' allerlei futiele documentjes aan de andere kant van Nederland mag opvragen, om daar -bij wijze van spreken- zijn kamer mee te gaan behangen.
Fritz
De WOB biedt, in combinatie met de Wet dwangsom bij niet tijdig beschikken, kwaadwillenden een uitstekend middel om overheden dwars te zitten. Daarmee schiet de WOB haar doel voorbij. Het zou niet verkeerd zijn wanneer de politiek eens kritisch naar het door haar voortgebrachte product zou kijken en dit zou repareren. Een belanghebbende-criterium zou al veel problemen oplossen. Ook het in rekening mogen brengen van leges zou al een oplossing zijn.
Abel
De gemeente kan natuurlijk ook gewoon zijn brieven negeren. Wanneer de man echt actie wil ondernemen moet hij gewoon fysiek aankloppen bij het management. mvg Abel 
Jozef Langezwaal / jurist
De overheid heeft zeer vele jaren (decennia) nagelaten behoorlijk en tijdig te reageren op verzoeken van burgers.



Men neme kennis van de betreffende rapporten van de Nationale ombudsman.



Een en ander net zolang tot de wetgever er genoeg van had en een wettelijke regeling heeft ontworpen om burgers een middel te geven om de overheid te dwingen om wettelijke (!) termijnen na te leven.



Het is op zichzelf al een gotspe dat dat nodig is, en tevens een verklaring voor een deel van de ergernis en agressie jegens het bestuur van sommige burgers.



Het gaat wel ver om nu krokodillentranen te laten nu burgers gebruik maken van de mogelijkheden die de wetgever welbewust heeft gecreëerd.



Met name nu bestuursrechters de wettelijke termijnen VOOR DE OVERHEID intussen tot voorschrift van 'openbare orde' hebben gemaakt.

In feite gaat het om een vreselijk eufemisme voor het feit dat die voorschriften ten aanzien van de overheid aldus feitelijk buiten werking zijn gesteld.



Een en ander onder aanvoering van de ABRS, die in jaarverslagen en redevoeringen wel de zorg voor de rechtszekerheid belijdt, maar in de praktijk bescherming van overheids- en politieke belangen niet zelden schuwt ten nadele van de burger die zich meldt voor de rechtsbescherming waar die op grond van de wet en verdragen recht op heeft.



In dát licht is de regeling van de Wob te beschouwen als een compensatie voor díe toestand, en gerechtvaardigd in het licht van de behoefte tot énige vorm van equality of arms.



Het feit dat een Minister die de handelingen van de Tweede Kamer liet aanpassen in strijd met de eigen werkelijke mededelingen thans vice-voorzitter is van voormeld Hoog College van Staat doet de geïnformeerde burger thans het ergste vrezen.



Reeds door hem gedane mededelingen ten aanzien van de Wob (men moet niet willen weten hoe de (overheids-)worst wordt gemaakt) zijn niet bemoedigend.
Advertentie