Onder onze ogen ontwikkelt zich een naargeestig drama: het pensioendrama. Aan het eind van dit jaar zullen de meeste pensioenen zo’n 30 procent in waarde, dus koopkracht, zijn gedaald. Bij het begrotingsdebat Sociale Zaken probeerde PvdA-woordvoerder Gijs van Dijk staatssecretaris Dennis Wiersma te vermurwen nu toch eens aan een indexatie van de pensioenen te denken. Let wel: alleen die pensioenfondsen 'die het goed doen'. De overige gepensioneerden hebben blijkbaar het nakijken. De staatssecretaris voelde er niets voor. Eerst moest de volledige nieuwe pensioenwet behandeld worden. Wanneer? Dat wist de Stas nog niet zo goed.

Daar zit je dan. In de bijstand en je wilt graag aan de slag. Het lukt niet, want je hebt geen gepimpt cv, je bent er al een tijdje uit, of misschien zijn er medische redenen zodat je niet aan de slag komt. Je wilt wel heel erg graag, want je hebt drive en passie, maar je hebt ook een klein beetje hulp nodig.

Zorgvuldig gebruik van het begrip integriteit garandeert een langere levensduur. Zorgvuldig gebruik is van belang omdat inzet van het ‘i-woord’ vaak niet zonder gevolgen blijft. Zodra er aan je integriteit getwijfeld wordt, moet je op je hoede zijn. Einde reputatie en loopbaan zijn niet zelden het gevolg.

Het ziet er naar uit dat eind 2021 de ‘Wet bescherming klokkenluiders’ in werking zal treden. Hiermee wordt de huidige wet ‘Huis voor Klokkenluiders’ aangepast en aangevuld, mede om de in 2019 vastgestelde Europese klokkenluidersrichtlijn in ons land nog net op tijd te implementeren.

Vijf jaar geleden alweer mocht ik bij Nieuwsuur reflecteren op de strafrechtelijke veroordeling van Jos van Rey. Ik vond toen dat dit type uitspraken moresprudentie biedt: welke bestuurscultuur willen we in dit land? Ritselen en regelen was uit: radicale transparantie was in. Ook de kwestie Hooijmaijers bood een leidraad: brutale macher is uit, mensgericht leiderschap en sociale veiligheid op de werkvloer is in. In de private sector kwam uitsluitsel door de Klimop bouwfraudezaak: zeer forse straffen voor Jan van V. en zijn kompanen.

Na jaren van stilte op de arbeidsmarkt vanwege onder meer de kredietcrisis, komt de arbeidsmarkt behoorlijk op stoom. Mijn praktijk laat inmiddels zien dat onze goede medewerkers wekelijks worden gebeld. Notabene door grotere gemeenten in de omgeving. Zij beschikken inmiddels over professionele recruiters die er alles aan doen om gekwalificeerd personeel van elders weg te lokken.

Het is een hardnekkig beeld: wie werkt als gemeenteambtenaar, loopt zich niet het vuur uit de sloffen. Hoog tijd dat bij te stellen. De druk in de publieke sector is hoger dan ooit. Kwamen er de laatste jaren steeds meer taken bij die eerst landelijk werden uitgevoerd, nu zijn daar door corona nog extra werkzaamheden bovenop gekomen. GGD-medewerkers werken zich een slag in de rondte om de coronagolven bij te benen. Boa’s handhaven de in hoog tempo variërende coronamaatregelen zo goed en kwaad als het gaat. En baliemedewerkers krijgen vaker te maken met bezorgde burgers die ook steeds mondiger worden. Ondertussen blijft waardering van dit onmisbare werk achter. Gemeenten weigeren hun personeel fatsoenlijk te betalen uit angst voor de publieke opinie.