'Innoveren gebeurt buiten Haagse vierkante kilometer'

Waarom is het zo gemakkelijk om online een hotel te regelen, kleding te kopen en reizen te boeken. Terwijl wanneer het om iets belangrijks gaat als zorg, de ontwikkelingen achter lopen? Dat vindt jonge ambtenaar Karen van Ruiten van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport ook. In haar functie als projectleider Innovatie kan ze er ook daadwerkelijk wat aan doen. Daarvoor bezoekt ze bij voorkeur de mensen waar het over gaat. ‘Innoveren gebeurt buiten de Haagse vierkante kilometer’, benadrukt ze, ‘dus daar moet ik ook zijn.’

Superambtenaren

FUTUR, de jongerenorganisatie voor ambtenaren, houdt jaarlijks de verkiezing ‘Jonge Ambtenaar van het Jaar’. Overheden kunnen hiervoor aanstormende talenten met een buitengewone visie nomineren. Na een uitvoerige selectie zijn er inmiddels vier superambtenaren overgebleven die donderdag 19 januari strijden om de eer. Het zijn Eveline Zeeman (gemeente Zaanstad), Teun Meulepas (Provincie Noord-Brabant), Hans Hindriks (Ministerie OCW) en Karen van Ruiten (Ministerie VWS). Hier haar verhaal.

'Financiële producten'
Karen van Ruiten (32) wilde eigenlijk ooit Geneeskunde gaan studeren maar werd uitgeloot. Het werd Bedrijfskunde. ‘Toen kwam ik terecht op het hoofdkantoor van een grote bank. Moest ik me bezighouden met winst maken en financiële producten,’ klinkt het misprijzend. ‘Ik had al snel door dat dat niets voor me was.’ Een studie Bestuurskunde volgde en dat leidde tot een loopbaan bij de overheid. ‘Iets voor mensen betekenen ligt mij wel. En ook zonder een studie Geneeskunde ben ik nu met zorg bezig,’ glimlacht ze, ‘ik heb daadwerkelijk invloed op de het zorgbeleid in ons land. Dat vind ik ook erg mooi.’

Normaal
Als projectleider Innovatie zoekt ze haar inspiratie bij voorkeur buiten de deur. ‘De innovatie gebeurt immers niet hier op de Haagse vierkante kilometer.’ Onlangs was ze nog in een piepklein Brabants dorpje op bezoek bij de plaatselijke huisarts. ‘Die was erg verbaasd dat er een ambtenaar van het ministerie de moeite had genomen om haar helemaal te bezoeken,’ vertelt Karen. ‘Maar ik vind dat niet meer dan normaal, helemaal als ik er veel van kan leren. De huisarts had namelijk iets fantastisch bedacht. Ze liet enkele tientallen van haar patiënten met harklachten een Fitbit dragen. Dat is een digitaal gezondheidsapparaatje in de vorm van een horloge die onder meer je hartslag meet,’  legt ze uit. ‘Door de app die eraan verbonden is kon de huisarts deze patiënten heel simpel monitoren, wat weer ten goede komt aan de behandeling en zorg. En ik kijk en help heel graag mee bij dit soort initiatieven, ik profiteer hier ook weer van.’
 
Casuïstiek 

Het zijn dit soort verhalen waar de jonge genomineerde ambtenaar voor werkt. ‘Sommige beleidsambtenaren vinden het schrijven van een Kamerbrief de hoofdzaak van hun dagelijkse werk. Eerlijk gezegd vind ik dat juist een relevante bijzaak.’ verontschuldigt ze zich. ‘Ik verdiep me voor mijn werk altijd erg in casuïstiek. In plaats van het lezen van drie beleidsrapporten ga ik liever bij de betrokken professionals en patiënten langs. Dat werkt veel beter.’