Gemeenten kampen met vacatureproblemen
Eén op de zeven vacatures bij gemeenten staat langer dan een half jaar open. Het gaat met name om hbo- en wo-functies in de functiegebieden ‘Automatisering en ICT’, Ruimtelijke ordening en milieu’, ‘Bouw en civiele techniek’, ‘Financieel en economisch’ en ‘Welzijn en jeugdzorg’.
Knelpunten
Dat blijkt uit een onderzoek van Motivaction en Intelligence Group. In opdracht van A+O fonds Gemeenten voerden zij een verkenning uit naar de belangrijkste knelpunten die gemeenten ervaren bij vervullen van vacatures en het werven van nieuw personeel. Ook verkenden ze welke activiteiten gemeenten ontplooien voor het werven van personeel, en waar er eventueel behoefte is aan ondersteuning door het A+O fonds voor de versterking van deze activiteiten. Aan het onderzoek werkten ruim honderd gemeenten mee.
Belangrijkste knelpunten
De krapte op de arbeidsmarkt in het algemeen noemen gemeenten als belangrijkste knelpunt: 14 procent van alle vacatures staat langer dan een half jaar open. Onbekendheid met de gemeente als werkgever bij kandidaten, onervarenheid met werven in een krappe markt en een gebrek aan actuele arbeidsmarktinformatie blijken gemeenten in belangrijke mate parten te spelen. Ongeveer zes op de tien gemeenten hebben behoefte aan een algemene campagne om de gemeente als werkgever onder de aandacht van kandidaten te brengen.
Secundaire arbeidsvoorwaarden
Goede primaire arbeidsvoorwaarden zijn uiteraard belangrijk, maar gemeenten kunnen volgens de onderzoekers meer bereiken met secundaire arbeidsvoorwaarden. Zaak is het goed naar de behoeften van de doelgroep te kijken. Zo is werksfeer bijvoorbeeld voor jongeren één van de belangrijkste factoren in hun werk.
Een andere tip van de onderzoekers is niet te scheutig te zijn met het aantal functie-eisen: hoe meer die worden gevraagd, hoe meer het aantal potentiële kandidaten wordt verkleind. ‘Stel daarom altijd de vraag: wat is écht nodig voor de functie en wat valt er te leren? Door concessies te doen, wordt de visvijver groter’, adviseren de onderzoekers.
De resultaten van dit onderzoek zijn gebundeld in het rapport ‘Waar haal je ze vandaan?’
Reactie op dit bericht
Dus zoek het uit met zijn allen en o.a. de onderstaande reactie zijn dus terecht. De ambtenaren welke niet willen, zijn dus vals en trachten mensen onterecht in de hoek te zetten. Als ze dan terecht op hun flikker krijgen van de burger lopen ze te janken met die lange tenen. Zielige stumpers, sodemieter op en maak plaats voor goede krachten van buiten. Tip i.p.v. saboteren start je eigen bedrijf.
Ja, er was nijd over de willekeur waardoor anderen in hoger ingeschaalde functies nog meer verdienen, om maar te zwijgen over de kosten van langlopende inhuur. Maar 60k/jaar voor 4x9 uur wordt in het bedrijfsleven écht niet geboden aan mensen met middelmatige kennis en een 9-tot-5 mentaliteit.
Inderdaad, ook ik vond dat de organisatie ziek was. Maar dat ligt volgens mij niet (alleen) aan management; er zijn gewoon teveel mensen die niet doen waarvoor ze zijn aangenomen, misbruik maken van de flexibele werktijden, en/of schijt hebben aan wat collega's en burgers nodig hebben, waardoor mijn werk uiteindelijk bijzonder ineffectief was. Omdat die mensen lekker blijven zitten heb ik een goede baan opgezegd, en daar voel ik nog steeds een beetje frustratie bij.
Lijkt er meer op dat men naar een acceptabele oplossing heeft gezocht om het onderzoek positief te laten overkomen en die politiek welgevallig is. Want wil je verbetering zal je er simpelweg geld bij moeten doen: meer salaris, meer en betere secundaire arbeidsvoorwaarden, überhaupt meer personeel en investeren in systemen en automatisering.
Maar Nederland kent al heel wat jaren een zeer negatieve teneur tegenover 'de ambtenaar'. En alhoewel iedereen wel de moppen en vooroordelen zal kennen is het vooral de politiek die schuld is aan de teneur, die steeds meer werk verzet wil zien worden van een hogere kwaliteit maar wel met veel minder geld, en passant eenzijdig de status aanpast zonder überhaupt daarover met de ander te willen praten (WNRA) en vooral door blijft kakelen in de eigen bubbel.
Om het helemaal scherp te stellen: er ligt een dik rapport van Remkes over de gevaren van de democratie van Nederland. Een goed functionerende overheid hoort daar zeker ook bij.
Het roept echter wél dringend de vraag op wat al die - vaak duur ingehuurde - P&O-functionarissen al de afgelopen jaren hebben uitgevoerd. En wat gemeentesecretaris en en B&W aan sturing hebben ingebracht.
En nu dus een rapport op je-en-jij-toon door en voor P&O-functionarissen en zij die bij dat werkveld betrokken zijn. Met uitkomsten als even zovele schuurdeuren. De 'Top-3 instroommaatregelen' voor jongeren als treurig faalvoorbeeld. Het suggereren van interne doorgroeimogelijkheden als aanfluiting. En optimaliseringsmaatregelen als 'exit-interviews' en 'vacaturetekst-beoordelingen' als klappen op de vuurpijl.
Jongeren zijn slim genoeg om zich niet te laten gebruiken voor wat doorgaans weinig anders is dan een uitbuitconstructie met weinig zekerheid voor de toekomst. Gebrek aan doorgroeimogelijkheden is vaak aanleiding tot vertrek. Vertrekkers hebben doorgaans een goede reden voor hun vertrek en daarbij weinig behoefte hun oude werkgever nog wijzer te maken door ze te helpen. Vacaturetekst-beoordelingen door communicatie'deskundigen' leidt nog steeds tot tergende teksten als "Ben jij onze nieuwe enthousiaste, gedreven, leuke collega?" en functie-omschrijvingen die het gebrek aan inhoudelijke kennis bij de opsteller pijnlijk duidelijk maken.
Het illustreert het basale niveau van de discussie en de afstand tot de realiteit.
Toch lees ik in het rapport genoeg voor een 'Outside-the-box'-aanpak. "88% van de gemeenten heeft behoefte aan ondersteuning", dat is dus bij de huidige invulling van de P&O-functie.
Ook dát - en ervaringen uit het verleden - geeft al aan dat de oplossing niet bij P&O-functie gezocht moet worden.