Sporten sleutel tot succes nieuwe gemeentetaken

Sporten heeft een positieve uitwerking op het mentale en fysieke gestel, daar is iedereen het wel over eens. Maar dat het ook goed is voor de werkgelegenheid en dus voor de hele economie van de stad is minder bekend. Deze stelling is niet alleen maar ‘wishful thinking.’ Het Verwey-Jonker Instituut onderzocht dit in Rotterdam en kwam tot deze veelbelovende conclusie.

Openstaan voor samenwerking
Rotterdamse sportverenigingen spelen in toenemende mate een rol op het gebied van gezondheid, jeugdzorg en werkgelegenheid. Die betekenis voor de stad kan verder groeien als organisaties uit de sociale sector meer openstaan voor samenwerking. Dit heeft het Verwey-Jonker Instituut geconcludeerd na vier jaar onderzoek naar het Sportplusprogramma.

Lokale samenwerking

Met name bij de nieuwe gemeentetaken van jeugdzorg, werk en zorg voor ouderen en chronisch zieken kan sport een goede oplossing zijn. Hermens: ‘Sportverenigingen kunnen hierin een belangrijke rol spelen, maar partijen in de sociale sector maken duidelijk hier momenteel minder voor open te staan. Dit is jammer, want juist nú is het moment om sportverenigingen een plaats te geven in nieuwe lokale samenwerking.’

Geen terugval dure trajecten
Onderzoeker Niels Hermens: ‘In eerder onderzoek gaven partijen al aan dat maatschappelijke interventies bij sportverenigingen vaak meer opleveren dan andere interventies. Dit werd bijvoorbeeld kenbaar gemaakt door het Leger des Heils, Pameijer en Stichting MEE. Deze organisaties merkten onder meer dat sport en beweging bij een sportvereniging bijvoorbeeld de kans verkleinen dat cliënten of deelnemers terugvallen in dure zorg- of hulptrajecten. Het onderzoek van dit jaar geeft hetzelfde beeld’
 
Succes 

Wanneer is de kans op een succesvolle samenwerking tussen sportverenigingen en de sociale sector het grootst? Op het moment dat een organisatie in de sociale sector nauw betrokken is bij de activiteiten en hierin ook investeert, aldus Hermens.

 
Inzet menskracht 

Hij zegt: ‘Dit gebeurt al vanuit het Rotterdamse jeugdbeleid en het Rotterdamse re-integratiebeleid. Via die weg zijn reeds stedelijke programma’s bij sportverenigingen ontwikkeld. Organisaties uit de sociale sector hebben al contact met de doelgroep. Ook zijn zij in staat om te investeren in stedelijke programma’s. Let wel: een investering vanuit de sociale sector hoeft niet altijd extra uitgaven te betekenen. Het kan ook gaan om een andere inzet van bestaande financiering of om de inzet van menskracht.’