Advertentie
sociaal / Nieuws

Jeugd- en gezinszorg moet genormaliseerd

Het jeugd- en gezinsbeleid is gebaseerd op angst voor incidenten. Daardoor worden problemen te zwaar ingeschat, en de eerstelijnshulpverlening raakt ondergesneeuwd.

02 april 2012

Het huidige jeugd- en gezinsbeleid is te veel gebaseerd op angst voor incidenten. Daardoor worden problemen vaak te zwaar ingeschat, terwijl de eerstelijnshulpverlening ondergesneeuwd raakt. Dat concludeert de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) in een maandag gepresenteerd rapport.

Sterke eerstelijn
In het rapport 'Ontzorgen en Normaliseren' pleit de RMO voor een sterke eerstelijnszorg, waarbij alledaagse strubbelingen binnen een gezin niet onnodig worden geëtiketteerd als grootschalige zorgproblemen. Zo worden gezinnen niet afhankelijk van professionals en daalt de druk bij de jeugdhulpverlening. Het zorgaanbod is nu namelijk te zwaar en laat vaak te lang op zich wachten, concludeert de RMO.

Vertrouwde omgeving
Volgens het rapport kunnen nog te introduceren 'eerstelijnsgezinscoaches' helpen bij het oplossen van problemen binnen gezinnen. Zo wordt de situatie opgelost in en met behulp van een vertrouwde sociale omgeving.

Zelfstandig
Staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten van Volksgezondheid reageerde enthousiast op het rapport. ,,Dit sluit heel goed aan bij mijn toekomstbeeld van de jeugdzorg. Wij werken hard aan jeugdhulp waarin volop ruimte is voor hulpverleners om heel praktisch samen met kwetsbare kinderen en gezinnen aan de slag te gaan. Zij worden zo beter en sneller geholpen naar weer zelfstandig op eigen benen staan.''

Reacties: 3

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

P.Welmers / jeugdbeschermer
Binnen de hele hulpverlening, en dan met name de gedwongen hulpverlening, is de angst voor..., een uitgangspunt geworden. Je vindt het terug in de protocollen en de risicotaxatie, alleen maar om dat ene incident te voorkomen. De praktijk leert echter dat incidenten niet te voorkomen zijn. De maatschappij, onder aanvoering van de politiek, hebben al jaren deze angstcultuur versterkt. De hulpverlenende instanties werden met hun rug tegen de muur gezet, ze moesten protocollen maken op incidenten. Met dreigementen van bestuurlijk ingrijpen of stopzetten van de subsidies wisten de politiekverantwoordelijken deze veranderingen af te dwingen. Helaas is ook hier van zero tolerence sprake, er mogen geen incidenten zijn. Acceptatie van incidenten, hoe moeilijk ook, het vertrouwen hebben in de hulpverlening en hun leerbaarheid zijn de bouwstenen om een verandering teweeg te brengen en niet weer een goed bedoelt en onderbouwd proefschrift of beleidsstuk. Zet in op de kracht; de ervaring de kennis van de professional, faciliteer ze met voldoende middelen geef ze het vertrouwen.
peter van den berg / dga VDB Interim Support
En wat belangrijk is in het hele gedoe rond jeugdzorg: geef ouders hun plaats terug in het proces. Alles wordt om hen heen georganiseerd en van hen afgenomen. Dit gebeurt niet alleen bij ouders die e.e.a. echt niet aan kunnen vanwege beperkte vermogens of afwijkend gedrag. Ook goedwillende en verstandige ouders worden opzij geschoven, gebruskeerd en buitengesloten, terwijl de sleutel voor de oplossing vaak binnen het gezin zelf gezocht dient te worden. .
Bas / logicus
Waar het fout gaat binnen Jeugd en gezinszorg is het feit dat het subsidieplaatje verrekend word per case in plaats van werkelijk geleverde dienst. Met als gevolg dat er een extreem hoge verrekening plaats vind. Hierdoor neemt het eigenbelang van de organisatie toe en ze verliezen daardoor oog voor de noodzaak. Het resultaat is dat vele ouders die slechts komen voor hulp bij opvoeding onverwachts en zeer vaak ook onnodig geconfronteerd gaan worden met uit huis plaatsingen van hun niets mankerende kind. Het ergste is dat de diensten juist bij gezinnen waar de omstandigheden als gezond of normaal omschreven behoord te worden de situatie misbruiken om op de meest rigoureuze wijze in te ingrijpen. Het gevolg hiervan is dat gezonde huiselijke situaties volledig ontwricht worden met alle schadelijke gevolgen van dien( scheidingen, bindingsangsten, contactstoornissen, leerproblemen, laag zelfbeeld, etc.). Dit omdat de behandelaars weten dat die normale mensen juist probleemloos mee zullen werken. De vooropleiding van de behandelaars toont niet alleen ernstige gebreken qua niveau en inzichten maar ook qua aansluiting op de realiteit. De pleegouders worden vaak niet serieus genomen en afgescheept met (wat gezien de verkregen subsidie betreft) letterlijk een verzorgingsfooi genoemd mag worden. Niet het belang van het kind en/of ouders staat voorop maar wel die van de kasposities van de betrokken organisaties. Een diskwalificatie van de ergste orde.
Advertentie