Huishoudelijke zorg verschilt enorm per gemeente
De huishoudelijke zorg verschilt enorm per gemeente, concludeert AbvaKabo FNV op grond van een onderzoek onder 50 gemeenten.
Wie bijvoorbeeld in Hilversum of Den Haag huishoudelijke thuiszorg nodig heeft, is daar veel beter af dan in bijvoorbeeld Tilburg of Emmen. En ook een baan in de zorg is in Groningen een stuk aantrekkelijker dan in Almere.
Verschil enorm
Omdat elke gemeente een ander beleid hanteert, verschilt de huishoudelijke zorg ,,enorm'' per gemeente. Dat concludeert Abvakabo FNV, die de 50 grootste gemeenten beoordeelde. Volgens de vakbond gaan de gemeenten Tilburg, Emmen en Almere het slechtst met de huishoudelijke thuiszorg om. In Hilversum, Den Haag en Groningen is het beleid juist het best. ,,Zo denken gemeenten erg verschillend over de signaleringsfunctie: of de medewerker aan de bel moet trekken als een cliënt bijvoorbeeld begint te dementeren of ziek is'', aldus Lilian Marijnissen van Abvakabo.
Nauwelijks kwaliteitseisen
Zeker bij ouderen die geen andere hulp krijgen, is voor deze medewerker zo een belangrijke taak weggelegd om erger te voorkomen. Ook hanteren slechts 17 onderzochte gemeenten de door de inspectie gestelde kwaliteitseisen aan de huishoudelijke thuiszorg.
Prijsverschillen
Overigens is ook sprake van enorme prijsverschillen, weet Marijnissen. In de meeste gemeenten ligt het zorgtarief onder de kostprijs van 24,50 per uur. Waar bijvoorbeeld Emmen een prijs van 15,85 hanteert, gaat het in onder meer Venlo en Delft om meer dan 25 euro per uur. En waar de ene gemeente met veel 'gewone' krachten werkt, wil de ander zoveel mogelijk alfahulpen (zonder cao en sociale rechten) inzetten of moeten potentiële cliënten eerst op zoek naar een vrijwilliger.
Bezuinigen
Het kabinet wil vanaf 2015 bezuinigen op huishoudelijke thuiszorg. Abvakabo FNV is mordicus tegen, omdat het kabinet ook verzorgingshuizen wil sluiten en ouderen langer thuis wil laten wonen. Daarnaast ruziet de bond met de werkgevers over een nieuwe cao.
Omdat elke gemeente een ander beleid hanteert, verschilt de huishoudelijke zorg ,,enorm'' per gemeente. Dat concludeert Abvakabo FNV, die de 50 grootste gemeenten beoordeelde. Volgens de vakbond gaan de gemeenten Tilburg, Emmen en Almere het slechtst met de huishoudelijke thuiszorg om. In Hilversum, Den Haag en Groningen is het beleid juist het best. ,,Zo denken gemeenten erg verschillend over de signaleringsfunctie: of de medewerker aan de bel moet trekken als een cliënt bijvoorbeeld begint te dementeren of ziek is'', aldus Lilian Marijnissen van Abvakabo.
Nauwelijks kwaliteitseisen
Zeker bij ouderen die geen andere hulp krijgen, is voor deze medewerker zo een belangrijke taak weggelegd om erger te voorkomen. Ook hanteren slechts 17 onderzochte gemeenten de door de inspectie gestelde kwaliteitseisen aan de huishoudelijke thuiszorg.
Prijsverschillen
Overigens is ook sprake van enorme prijsverschillen, weet Marijnissen. In de meeste gemeenten ligt het zorgtarief onder de kostprijs van 24,50 per uur. Waar bijvoorbeeld Emmen een prijs van 15,85 hanteert, gaat het in onder meer Venlo en Delft om meer dan 25 euro per uur. En waar de ene gemeente met veel 'gewone' krachten werkt, wil de ander zoveel mogelijk alfahulpen (zonder cao en sociale rechten) inzetten of moeten potentiële cliënten eerst op zoek naar een vrijwilliger.
Bezuinigen
Het kabinet wil vanaf 2015 bezuinigen op huishoudelijke thuiszorg. Abvakabo FNV is mordicus tegen, omdat het kabinet ook verzorgingshuizen wil sluiten en ouderen langer thuis wil laten wonen. Daarnaast ruziet de bond met de werkgevers over een nieuwe cao.
Reacties: 11
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Eerst hebben we een volkomen aanbod gericht systeem die onnodig duur uitpakt. Een vraaggerichtsysteem wordt nu dus een vraag vanuit overheid om het vooral zelf te regelen.
Iemand met een oogziekte, loopt met een stok en heeft nog 2 beperkingen. Woont bijna 2 jaar "zelfstandig". Eerste jaar 150 minuten huishoudelijke hulp per week. Tweede jaar 75 minuten per week. Maar daarvoor komt een gecontracteerde organisatie niet. Met enige moeite dan 90 minuten per week om een structuur te behouden. Begin derde jaar komt ineens de hulp niet opdagen en bij navraag blijkt dat wmo de hulp zonder boe of bah naar 90 minuten per 2 weken heeft gezet. Tja, voor 45 minuten per week komt men al helemaal niet.
Er is een prof. begeleider die nu maar deels dit gaat compenseren, hetgeen niet de bedoeling is. Na verzoek om die 90 minuten per week te handhaven, moet er weer een MO consulente onderzoek verrichten. Dit zijn mensen die de cliënt moeten beoordelen op basis van een bezoekje thuis. Dit kortsluiten telefonisch met de prof. begeleider kan niet. De beperkingen zijn chronisch.
Reden: we werken volgens richtlijnen. Doodmoe word je ervan. Altijd weer die dooddoener, die zo prettig houvast biedt aan de aanbod kant en zo fijn redelijk klinkt vanuit die kant bekeken, en als je dat intern maar steeds herhaalt, gelooft men het zelf ook nog.
Een kleine aanpassing in de woning is in maart aangevraagd. Het moet nog gebeuren. Als de Gemeente zelf een ZZPer dit vraagt te doen is men ook goedkoper uit. Je krijgt associaties met Oost Europa van voor de val van de muur.
Via die zorg coördinator zit je niet steeds wielen uit te vinden en zou het zo moeten zijn dat artikel 1 van de grondwet toegepast wordt: in dezelfde situatie, gelijke behandeling. Beoordelingen door/via ambtenaren en dus verschillende politieke situaties, verschillende lokale financiële draagkracht en ook verschillen m.b.t. kwaliteit bestuur, vind ik geen goede zaak. Je hoeft geen gemeenten samen te voegen voor zaken tussen overheid en burger en voor andere zaken kunnen gemeenten samenwerken.
Die "we" is Den Haag, die decentralisatie verkoopt als heilzaam voor de burger: dichterbij, zorg op maat en Gemeente weet het beste wat goed is voor de burger.
Waar is dat in Hemelsnaam op gebaseerd? Het is een verkooppraatje om die decentralisatie door te zetten en goedkoper uit te zijn.
Als er verkiezingen zijn komen de "volksvertegenwoordigers" naar de burger toe en als de verkiezingen voorbij zijn is het business as usual.
In een postzegellandje volstrekt onzinnig om een lappendeken te organiseren aan voorzieningen in Gemeenten, die men van de ene week op de andere bij kan stellen. Via een CIZ kun je nog stellen, dat ongeacht de Gemeente waar de cliënt woont, men ongeveer dezelfde hulp krijgt in dezelfde situatie. In dorpen gaat hooguit op wat Den Haag ons verkoopt, doordat mensen elkaar kennen.
Mensen die kapitaalkrachtig genoeg zijn en niet afhankelijk van voorzieningen, hebben geen weet ervan, of willen dat niet weten, hoe kwetsbare burgers nu in een bureaucratische molen moeten zien te overleven en zo vaak gaat het totaal mis. Die totaal onmachtig zijn tegen een bolwerk als bijvoorbeeld een Gemeentehuis. Vandaar mijn krachtig pleidooi: een onafhankelijke zorgcoördinator naast de huisarts in een landelijk systeem. Dichtbij, laagdrempelig, onafhankelijk en controleert kwaliteit aanbod en duur.
Men heeft zo'n bord voor het hoofd dat dit zich gaat uiten richting verkiezingsoverwinningen voor SP en PVV. Al was het maar als protest en laat dan de boel maar in elkaar donderen, want daar koersen zij die niet horen willen en niet zien willen, op af. Wie tenslotte niks meer te verliezen heeft, maakt het niks meer uit wie in het torentje zit. Zie wie in Frankrijk de grootste partij gaat worden en dat met onvoorstelbare monsterverbonden. Als de overwinning binnen is, begint het gelazer om verdeling invloed zoals in Egypte.
Leuk initiatief die zorg coordinator, maar dat zal denk ik niet gebeuren. Het is tijd dat (1) iedereen accepteert dat (jeugd)zorg per gemeente gaat verschillen en dit accepteert als een fact-of-life en (2) gemeenten zelf in als de wiedeweerga in actie komen om goede oplossingen te verzinnen en uit te rollen want de onzekerheid duurt te lang..
Wat ik voorspel is dat die verschillen niet als een fact of life geaccepteerd worden. Dat is ook m.i. meer een wensgedachte dan realistisch. Er gedonder van komt, zodra er alsmaar slachtoffers in beeld komen en Den Haag weer gaat aanpassen. Een immer voorgaande op- en neerbeweging.
De Gemeenten kunnen dat en veel onderlinge verschillen in Gemeenten voorkomen, indien men zelf tot bezinning komt en tot een landelijk systeem komt, die qua indicaties en kwaliteitscontrole onafhankelijk werkt en die niet door, of via lokale ambtenaren bepaald wordt.
Als je mantelzorger bent en je hebt je ouders in Gemeente A wonen en een paar km verder schoonouders in Gemeente B, wellicht nog andere familieleden in Gemeente C en D, is het toch bizar dat het beleid zo verschillend is. De participatiesamenleving weet u wel... Dan verwacht de burger ook een eenduidige overheid en niet dat men er een zorgpuzzeltocht van maakt per Gemeente.
De ouderwetse wijkverpleegster wordt ook weer op het schild gehesen. Men heeft het kind met het badwater weggegooid en wat vroeger goed werkte, komt na veel kapitaalverspilling en vele slachtoffers van de bureaucratie en onkunde, weer terug. Zelfs de ambachtsschool herleeft.
Resultaat is dat burgers al jaren geen vertrouwen hebben volgens herhalende onderzoeken in politiek en bestuur. Die komen na de autoverkopers.