Brandbrief: slagkracht jeugdbescherming moet snel beter

Het is onacceptabel dat een peuter in een onveilige situatie een half jaar moet wachten voordat hij veilig is. Dat stellen de wethouders Jeugd van Tilburg, Breda en Bergen op Zoom namens alle gemeenten in Midden en West Brabant in een brandbrief aan (demissionair) staatssecretaris Van Rijn.

207 dagen wachten

De brief begint met de casus van de 3,5 jarige Meike wiens moeder op straat staat, suïcidaal overkomt en weigert mee te werken aan welk onderzoek ook. Pas na een traject van 207 dagen spreekt de kinderrechter een ondertoezichtstelling uit en worden moeder en Meike uitgenodigd door een gecertificeerde instelling. Meike heeft zich vanwege de onveilige situatie ruim vijf maanden niet optimaal kunnen ontwikkelen en haalt die tijd nooit meer in, schrijven de wethouders die dat niet alleen voor henzelf onacceptabel noemen, maar ook voor staatssecretaris Martin van Rijn die eindverantwoordelijk is voor het stelsel van jeugdbescherming.

Onnodig lange doorlooptijden
‘Wij hebben als gemeentes weliswaar formeel de regie over de jeugdzorg, maar we voelen ons met handen en voeten gebonden omdat we geen invloed hebben op justitie¨le partners, noch op de eisen die inspecties stellen’, schrijven de wethouders, doelend op het feit dat iedere instantie in de jeugdbescherming met eigen normen of kaders werkt, waar landelijke inspecties op toetsen. Er zijn verantwoordelijkheden en invloeden op verschillende niveaus georganiseerd. ‘Dit is niet in het belang van het kind. Het leidt tot ruis en onnodig lange doorlooptijden. Al die tijd blijft het kind verstoken van de hulp die zo hard nodig is om zich goed te kunnen ontwikkelen.’

Betere hulp voor minder geld
Volgens de gemeenten kan bescherming van kinderen beter en efficiënter. De slagkracht kan beter als de keten één primair proces is en gemeenten daarbij meer ruimte krijgen om zelf rechtstreeks een verzoek in te dienen bij de rechter tot een maatregel van kinderbescherming. ‘Wij doen ge´e´n beroep op u voor extra geld. Sterker nog, wij denken kosten te kunnen besparen door de beschermingsketen beter in te richten.’ Een vlotte doorgang naar gedwongen maatregelen vragen de gemeenten aan de staatssecretaris. ‘Terughoudend waar nodig, maar doorpakken als het moet. Daarmee snijdt het mes aan twee kanten: kinderen worden sneller en beter geholpen, ontwikkelen zich daardoor beter en het kost minder geld.’