Stadslandbouw maakt buurt niet gezelliger

Projecten met stadslandbouw leiden lang niet altijd tot betere relaties tussen buurtbewoners. Verwachtingen zijn vaak hooggespannen, maar het is niet eenvoudig om arm en rijk, hoog- en laagopgeleide bewoners met elkaar in contact te laten komen. Dat concludeert onderzoeker Esther Veen, die vandaag promoveerde op dit onderwerp aan Wageningen University.

Sociale cohesie niet beter

Stadslandbouw wordt vaak ingezet als een middel om de sociale cohesie in de buurt te vergroten, maar volgens de onderzoeker leidt dit lang niet altijd tot betere relaties tussen buurtbewoners. Veen observeerde voor haar promotieonderzoek verschillende moestuinen waarin mensen uit één buurt bij elkaar komen. Vaak is het vergroten van de sociale cohesie in de buurt een belangrijke doelstelling van stadslandbouwprojecten.

Gemeenten moeten verwachtingen bijstellen

In de onderzochte buurtmoestuinen zag Veen dat niet iedereen meedoet en dat er in de tuin groepen ontstaan. In de tuinen spelen dezelfde problemen als in ‘de echte wereld’, aldus de onderzoeker. ‘Het is voor gemeenten, initiatiefnemers van stadslandbouwprojecten en andere betrokkenen daarom van belang dat ze de vaak hooggespannen verwachtingen bijstellen. Met een buurttuin doorbreek je bestaande sociale structuren niet zo makkelijk en het is lastig om mensen vanuit verschillende sociaal-economische achtergronden met elkaar in contact te laten komen.’

Aankloppen voor hulp

In het onderzoek komt wel naar voren dat buurttuinen er voor zorgen dat buurtbewoners elkaar beter leren kennen en makkelijker bij elkaar aankloppen als ze hulp nodig hebben. Veen deed onderzoek in zeven tuinen (in Almere, Amsterdam, Assen, Leeuwarden, Rotterdam en Zutphen) via interviews, enquêtes en door deelname aan activiteiten. (Bron: Wageningen University)