Overheden willen gezondheidsnormen in Omgevingswet
Ruimtelijke ontwikkelingen kunnen in de toekomst worden getoetst op gezondheidsrisico’s. Het RIVM ontwikkelt een methode om verschillende milieugezondheidsrisico’s onder één noemer te brengen.
Hoeveel longkankerdoden scheelt een snelheidsverlaging, en welk effect heeft het toestaan van meer nachtelijk fabriekslawaai op de gesteldheid van omwonenden? Ruimtelijke ontwikkelingen kunnen in de toekomst worden getoetst op gezondheidsrisico’s. Het RIVM ontwikkelt een methode om verschillende milieugezondheidsrisico’s onder één noemer te brengen.
Gemeenten na incidenten extra waakzaam
Daarmee kan gezondheid worden meegewogen in ruimtelijke inrichting en planvorming. Het ministerie van Infrastructuur en Milieu heeft belangstelling voor de methode. Overheden en professionals hebben daar behoefte aan, stelt het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). Eerder dit jaar klonk dit geluid ook uit de hoek van de gezondheidszorg. GGD Nederland pleitte voor normen over gezondheid in de nieuwe Omgevingswet. Gemeenten moeten daarmee bouwplannen in bewoond gebied kunnen tegenhouden wanneer die schadelijk zijn voor de volksgezondheid, stelde Hugo Backx, directeur van GGD Hart voor Brabant eerder dit jaar in Binnenlands Bestuur. De Q-koortsepidemie in zijn regio heeft de GGD en gemeenten extra waakzaam gemaakt op de gezondheidsrisico’s voor bewoners in de omgeving van veehouderijen. Gemeenten hebben nu echter geen mogelijkheid om de vestiging van een landbouwbedrijf tegen te houden op basis van gezondheidsrisico’s. In de nieuwe Omgevingswet zou dat prima kunnen worden geregeld, meent GGD Nederland.
Afweging tussen veel belangen
Jan Roels, vanuit het RIVM betrokken bij de ontwikkelingen rondom de Omgevingswet, begrijpt dat de GGD en gemeenten behoeften hebben aan gezondheidsnormen in de Omgevingswet. ‘Bij planvorming en ruimtelijke inrichting wordt een afweging gemaakt tussen uiteenlopende belangen: leefomgevingskwaliteit, gezondheid, bezorgdheid onder burgers, duurzaamheid, natuur, cultuur, economie, zorgkosten en kosten van eventuele maatregelen of aanpassingen in een plan. Voor beleidsmakers en bestuurders is het niet gemakkelijk om een keuze te maken en de gevolgen voor de gezondheid van verschillende beleidsalternatieven te vergelijken, te wegen en te prioriteren.’
Lees het volledige artikel deze week in BB24
Reacties: 8
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Zo ontzettend Nederlands, die Omgevingswet. We willen er alles mee regelen en totaal verschillende issues en grootheden moeten allemaal kwantitatief worden meegewogen, nu zelfs gezondheid!
De gedachte alleen al, als je maar een wet of norm hebt, dan komt het goed. Terwijl heel veel zaken zich niet laten vangen in een wet of norm. De praktijk is dan vervolgens dat er regelmatig wordt afgeweken (bijv. hogere grenswaarde wet geluidshinder) of verplicht paragraafje in een ruimtelijke onderbouwing (bijv. invloed luchtkwaliteit met als conclusie niet-in betekende mate). En alles is vervolgens weer juridisch aanvechtbaar, met nog meer kans op juridische procedures.
Het primaat moet weer veel meer bij de politiek komen te liggen. Bestuurders moeten de totaalafweging maken op politiek-inhoudelijke gronden, ipv dat ze bezig zijn iets door alle wetten heel te krijgen. Het is een illusie alles volledig te kunnen voorzien. De bestuurder moet de afweging maken, niet de wet.
Ik snap ook wel dat dit gechargeerd is, maar sommige dingen kun je gewoon niet in cijfers uitdrukken.
Hoezo minder regels en eenvoudiger?
MKBA-aanhangers willen dat bij beperkt budget de maatregel wordt getroffen waarvan de euro per (vermeden) dode optimaal is. Hieronder kijken we eerst of deze utiliteit wel werkt (twijfelachtig. Daartoe drukken we een aantal gevaren uit in DALY, wat niet alleen die doden meeneemt maar ook niet-letale effecten en discount voor latere levensjaren. Deze Disability Adjusted Life Year is een door de WHO afgeleide eenheid voor ziektelast, precies wat we nodig hebben als we tegen gevaren collectieve middelen verdelen.
In een artikel van Johan van der Knijff zegt hij hierover:
1. het is een ongefundeerde verwachting dat MKBA beter veiligheidsbeleid geeft.
2. het levert verdorven uitkomsten die volgens het utilistisch kader (verwachte uitkomst van baten en lasten) kloppen en moeten.
Wantrouw dus simpele ordeningen, want door hun vergaande onvolledigheid
lijkt een maatregel onzin en nagelaten beleid nuttig.
Dat gaat straks niet meer. Iedere gezondheidsclaim wordt straks wetenschappelijk onderbouwd en getoetst. Alle onderzoeken die niet reproduceerbaar zijn, alle onderzoeken die statistisch niet relevant of fout zijn, alle onderzoeken die niet gebaseerd zijn op breed geaccepteerde wetenschappelijke methodes, gaan direct de prullenmand in.
Er blijven dan zo weinig relevante conclusies over dat we voor deze systematiek helemaal niet bang hoeven te zijn.
Gezondheidsfetisjisten praten alleen over mogelijke risico's. Het wordt tijd dat ook zij worden afgerekend op concrete resultaten. Dat begint met een sluitende verklaring waarom wij steeds maar ouder worden. En dat per individu en niet voor gemiddelden
Het schermen met gezondheidsrisico's wordt gebruikt om angst aan te jagen. Er dient een einde te komen aan het creëren van angst om beleid een bepaalde richting uit te krijgen.
Wanneer gaan we naar minder regeltjes die we WEL effectief controleren?