Geen uniforme website voor gemeenten

Eén uniforme kernwebsite voor gemeenten? Na een rondvraag en een bijeenkomst met veertig gemeenten komt de VNG tot de conclusie dat er geen draagvlak is voor zo’n - mogelijk kostenbesparende - oplossing.

In debatten hebben Kamerleden minister Plasterk meermalen gevraagd om meer eenheid in ‘gemeentewebsites’, met als uitgangspunt dat het vooral verspilling van capaciteit en geld zou zijn dat vierhonderd gemeenten in feite vrijwel hetzelfde doen op hun website, en deze toch allemaal apart (laten) ontwikkelen naar eigen inzichten. Maar daar gaan de handen niet voor op elkaar bij de gemeenten, blijkt nu uit de peiling die de VNG op verzoek van minister Plasterk deed. 

Eigen wijze
Gemeenten hechten eraan ‘zich naar de inwoners te presenteren op een eigen wijze, die past bij het karakter van de gemeente’, aldus de VNG in een brief aan BZK. Het gaat immers niet alleen over producten en diensten, maar ook over het presenteren van de stad, de collegeprioriteiten en lokale ontwikkelingen. ‘Eén uniforme (model-) website ‘aan de voorkant’ doet geen recht aan de verschillen die er tussen gemeenten bestaan en de vrijheid die bijgevolg nodig is om de website in te delen en in te richten naar de behoeften van de lokale samenleving en van de eigen organisatie.’

Wel deelaspecten
Volgens de VNG zien de gemeenten ‘aan de achterkant’ wel mogelijkheden voor het hergebruik van ontwerpen en functionaliteiten. Maar ‘kansen voor gemeenschappelijke voorzieningen liggen vooral bij deelaspecten van een website’, schrijft de VNG. Standaard interfaces en bouwstenen horen daarbij.

Bestaande opties
Er zijn overigens mogelijkheden om terug te vallen op een complete ‘achterkant’ voor zo’n gemeentewebsite. De gemeente Vught stelt kosteloos de eigen (open source) website ter beschikking in een bruikbare vorm en het samenwerkingsverband Dimpact is met een vergelijkbaar initiatief begonnen. De VNG zegt daarover desgevraagd: 'De lijn van Vught en Dimpact is wel de lijn waar alle gemeenten zich in kunnen vinden. Namelijk vrijheid om in de presentatie naar de burger (dus de ‘voorkant’) een eigen stijl en vorm te zoeken die aansluit bij het karakter van de lokale samenleving. Maar niet-vrijblijvende samenwerking en standaardisatie waar het gaat om de ‘achterkant’:  hergebruik van de bouwstenen (zoals in de brief genoemd) en standaardisatie in koppelingen naar (dienstverlenings)processen.'