Wallage: Extern advies vragen is teken van kracht

Schaamte
Wallage stelde dat de aandacht in de discussie over de inhuur van externe krachten teveel gericht is op de kosten. De opbrengsten komen volgens hem zelden aan de orde. Volgens Wallage komt dat doordat het inzetten van externen wordt gezien als een noodoplossing en daarmee als stap die een organisatie kwetsbaar maakt. Niet zelden is er zelfs sprake van schaamte.

IJskast
Opdrachtgevers schakelen externe adviseurs om verschillende redenen in. Bijvoorbeeld het ontbreken van voldoende deskundigheid in de organisatie. Ook kan door opdrachtgevers een’ ijskasteffect’ worden beoogd: zolang een onderzoek loopt, hoeft er niet te worden beslist  Nóg een variant: de adviseur als ‘vluchtheuvel’. Bij oplopende spanningen wordt dankzij een adviestraject escalatie voorkomen en maakt men een pas op de plaats.

Niet te koop
Voor adviseurs geldt  volgens Wallage dat er één gemeenschappelijke noemer dient te zijn: authentieke professionaliteit. De adviseur moet – als het om de inhoud van het advies gaat – niet te koop zijn. De kans op succes heeft alles te maken met een onafhankelijk oordeel van de adviseur. Dat dient in de optiek van Wallage  centraal te staan, ook als dat geen bloemen en applaus oplevert.  Een ‘ his masters voice’ is uit den boze.

Eindig
Het inroepen van extern advies is geen teken van zwakte, maar van kracht, aldus Wallage. Het maakt volgens hem duidelijk dat organisatieverandering een vak is. En dat goede bestuurders of topambtenaren niet altijd voldoende kennis en vaardigheid hebben om een organisatie beter te laten functioneren. Van belang is dat een besef van eindigheid van de externe interventie de werkrelatie bepaalt. In de woorden van Wallage:’Een buitenboordmotor – hoe nuttig ook – moet niet verward worden met een goed functionerende binnenboordmotor.’