Advertentie

Sociaal calamiteitenplan is nodig als vlam in de pan slaat

Onderhuidse spanningen kunnen opeens ontvlammen in sociale onrust. Een sociaal calamiteitenplan kan gemeenten hierop voorbereiden, stelt de Roosendaalse burgemeester Jacques Niederer.

25 augustus 2012

Iedere gemeente moet naast een rampenplan voor fysieke calamiteiten als branden of ontspoorde treinen, ook een sociaal calamiteitenplan hebben. Een goede voorbereiding op maatschappelijke onrust is beter dan genezen, vindt de Roosendaalse burgemeester Jacques Niederer.

Onderhuids
Een op het oog klein incident kan uitlopen op grote onrust in een buurt, wijk of hele gemeente. ‘Vaak spelen er al tijden onderhuidse spanningen die ‘opeens’ ontvlammen’, aldus Niederer. Met rellen, ernstige conflictsituaties en beroering tot gevolg. Als voorbeeld noemt hij de rellen in de Graafsewijk in Den Bosch van een aantal jaren geleden en –recenter- de weggepeste (homoseksuele) bewoners in Leidsche Rijn (Utrecht). Of denk aan een buurt die in opstand komt tegen een buurman die veroordeeld is voor ontucht met kinderen, of in een situatie waarbij allochtone en autochtone jongeren met elkaar op de vuist gaan.

Calamiteit

‘Als je die onderhuidse spanningen kent, in de gaten houdt en een plan maakt hoe deze aan te pakken, kan een hoop leed worden bespaard’, stelt Niederer. ‘Sociale spanningen kunnen op een achternamiddag ontaarden in een calamiteit. Als je van te voren vastlegt welke maatschappelijke partners wanneer aan zet zijn, en met elkaar oefent hoe je zo’n calamiteit het hoofd gaat bieden, ben je goed voorbereid. Als zich een calamiteit voordoet, heb je geen tijd meer om alles uit te zoeken. Je moet dan acteren om het niet verder uit de hand te laten lopen.’

Bermbrand

Sociale calamiteiten zijn volgens Niederer soms indringender dan fysieke calamiteiten. ‘Een ontspoorde treinwagon met een chemische lading is vreselijk en geeft een geweldige plof. De bron en het effectgebied kun je nauwkeurig vaststellen. Bij sociale calamiteiten is een conflict deels zichtbaar, maar veel speelt zich onderhuids af en is daarmee onzichtbaar. Vergelijk het met een bermbrand.’

Soca-team

Volgens het sociaal calamiteitenplan dat Niederer eerst in Weert en vervolgens opnieuw in Roosendaal samen met het Instituut voor Multiculturele Vraagstukken FORUM heeft ontwikkeld, wordt de lokale driehoek van burgemeester, officier van justitie en politiechef aangevuld met een wijkmanager, jongerenwerkers en vertegenwoordigers van een welzijnsorganisatie, GGZ, het veiligheidshuis en/of andere partners. Bij een –dreigende- calamiteit roept de burgemeester dit zogeheten ‘soca-team’ bij elkaar. In een korte bijeenkomst wordt de situatie beoordeeld, worden besluiten genomen en afspraken gemaakt wie wat oppakt.

Preventief

Het initiatief voor crisisberaad kan overigens ook van een andere partij komen, bijvoorbeeld van een jongerenwerker als hij merkt dat er in zijn wijk iets lijkt te broeden. ‘Het sociaal calamiteitenplan kan daarmee ook preventief werken. Een dreigend conflict kan in de kiem worden gesmoord.’

De vraag of de onrust in de Utrechtse asbestwijk met een sociaal calamiteitenplan voorkomen had kunnen worden, of sneller ingedamd, kan en wil Niederer niet beantwoorden. ‘Het is lastig om daar iets over te zeggen. Ik ga niet oordelen over mijn collega’s.’

Aanpak

Niederer roept samen met FORUM alle gemeenten op om een sociaal calamiteitenplan te maken, vast te laten stellen door de gemeenteraad (‘bewustwording’) en te oefenen. FORUM heeft het initiatief genomen tot de oprichting van een Stuurgroep Sociale Calamiteiten, waarvan Niederer voorzitter wordt. ‘Het doel is de aanpak van sociale spanningen onder de aandacht van gemeenten te brengen. Ook willen we gemeenten inhoudelijk adviseren over de aanpak, waarbij we beseffen dat elke gemeenten daaraan zijn eigen invulling kan geven.’

Reacties: 11

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Johan Detering
Natuurlijk is het altijd goed om aan planvorming te doen; risicomanagement! Maar er is al veel op dit gebied. GGD'en vervullen al in veel regio's een rol in het beteugelen van maatschappelijke onrust. Mocht zich een calamiteit voordoen op dit gebied wordt de driehoek uitgebreid met de directeur van de GGD. Deze kan indien nodig snel opschalen.
e. blom / beleidsmedewerker
Zo'n plan is hard nodig. Iedereen weet nu al welke groepen in Amsterdam aan het plunderen slaan als zo'n achtergestelde (altijd bij voorbaat 'onschuldig') per abuis wordt neergeschoten (overigens vaak door eigen toedoen).
Hannes Haganum / kritisch lezer
Intelligente man, die meneer Niederer. Goed om te zien dat er ook nog genoeg burgemeesters zijn die strategisch denken. Het gaat niet om stigmatiseren, er kan plotseling een moord worden gepleegd met een grote sociale impact, een roofoverval worden gepleegd met slachtoffers of inderdaad geweldadige rellen kunnen zich voordoen. Goed om dan in ieder geval een doorgesproken protocol te hebben waarmee geoefend is.
Eric Seugling / senior communicatieadviseur veiligheidsregio
Een dergelijke plan zou onderdeel moeten zijn van de reguliere planvorming zoals veiligheidsregio's, hulpdiensten en gemeenten die maken in het kader van de Wet Veiligheidsregio's. Geen apart plan dus. Mijns inziens biedt met name het crisisplan daar ruimte voor. Wellicht dat de teams die worden gebruikt in het crisisplan anders samengesteld moeten worden, bijvoorbeeld een aanvuling vanuit een woningbouvereniging of jongerenwerk.

Het vergt een andere kijk op crisisbeheersing, namelijk vanuit het perspectief namelijk (mogelijke) ontwrichting van de samenleving, klein of groot, brand of ongeluk, sociaal of fysiek.
R v Noort / schrijvende
Listig voorstel en van burgervader naar burgerbewaker voor een deel van zijn inwoners. Probeer je burgers te informeren en kom uit je ivoren toren.Maak de burger medeverantwoordelijk en steek effort in burgerparticipatie i.p.v e-burgerpar-

ticipatie. Met enig historisch besef kun je bevroedden in welke maatschappelijke verhoudingen men terecht kan komen.

Gebruik je middelen voor de inhoud en niet voor het proces. WMO is gekoppeld aan het solidariteitsbeginsel. Dit voorstel wakkert de 2-deling verder aan. Calvinisme ten top. Neem mensen serieus i.p.v dreigen met de knoet. Dit voorstel geeft justitie ongekende macht en die komen de laatste jaren niet zo best in het nieuws. Mijn voorstel is ga eerst nog eens in gesprek met welzijnorganisaties en stop daar geld in. Investeren in de burger maakt een maakbare maatschappij.
True
@Joop Kneepkens op 27 augustus 2012 10:29



Juist.

een 'plan' is een goede denkoefening en niet veel meer dan dat.
H. Wiersma / sr. beleidsadviseur (gepens.)
Op hoofdlijnen kunnen dergelijke activiteiten/acties al opgenomen zijn in de bestaande rampenplannen. Het is natuurlijk onzin om hiervoor aparte plannen te ontwikkelen. Aan overbodige bureaucratie in gemeenten is geen behoefte. Het lijkt er op dat ze in Roosendaal nogal wat spoken zien rondlopen. Of hebben ze soms nog wat blikken met ambtenaren in voorraad?
Gert-Jan Ludden / Directeur
Niet eens met de analyse van de burgemeester. Crisisbeheersing kent 5 pijlers; territoriale veiligheid, fysieke veiligheid, economische veiligheid, ecologische veiligheid en sociale veiligheid. Daarvoor bestaat een integrale risicoanalyse en een integraal crisisplan. Uiteraard kunnen wel deelplannen (draaiboeken) worden gemaakt, bijvoorbeeld voor vandalismebeleid. Kortom niet veel planfixatie, maar gezond verstand gebruiken en de focus van de veiligheidsregio eindelijk eens gaan richten van fysieke op integrale veiligheid!
Nick / concerncontroller
We willen in Nederland alles regelen. Hebben we ergens een probleem gehad, dan moeten er overal minutieuze draaiboeken komen. En dan zijn we weer gelukkig.

Heel veel werk waar we nooit wat mee gaan doen, dus enorme verspillingen.

Kunnen we niet werken op basis van risico's (en daar pro-actief mee aan de slag gaan) en accepteren dat er ergens een keer iets gaat gebeuren waar we niet op hebben gerekend? Net alsof het dan zoveel slechter zou gaan dan wanneer we het wel geregeld hebben.

Ik heb liever mensen die creatief zijn en situationeel opereren dan mensen die draaiboeken erbij moeten pakken en strikt volgens de protocollen gaan werken.
J. Kneepkens - Bureau EMM. / bestuursadviseur (zzp)
Voor beide opties is wat te zeggen. Vooruit denken is verstandig. Gepland hebben kan goed zijn, maar soms te star en dan is een creatieveling beter. Tenslotte is een "ramp"is nooit gepland en bovendien iedere keer toch weer iets anders.

Ik heb in de jaren 90 de kort achter (92-95)elkaar de gevolgen van de aardbeving in Limburg en de 2 overstromingen van de grote rivieren mee moeten afhandelen namens de Provincie(s).. Ik ben toen gaan werken met een vragenboek ipv met een draaiboek.

Aan de hand van hoofdlijnvragen vul je creatief in wat in DIE situatie nodig is. Flexibliteit blijft dan veel groter.

Sjoerd Visser
Gewoon hulp geven indien dat nodig en gewenst is om erger te voorkomen is de beste oplossing. Daar moet men dan wel flexibel zijn en maatwerk toepassen. Die kreten worden wel verteld en geschreven, maar de uitwerking laat veel te wensen over...omdat men niet flexibel is en geen maatwerk wil toepassen. Duizenden excuses heeft men dan. Als bovenstaande nu wel gedaan wordt dan heb je helemaal geen draaiboeken nodig !!! Tevens is de vlam al in de sociale pan geslagen, maar men laat het vuurtje branden en wil wegens het ontbreken van die flexibiliteit en maatwerk dat gewoon laten afbranden. De toenemende ellende bij de mensen is het resultaat...en toch blijft men hulp uitstellen of niet geven.
Advertentie