Jongere valt voor kort en bondig
Gemeenten die jongeren willen interesseren voor een baan in hun organisatie, doen er goed aan om geen ellenlange advertentieteksten op te stellen. Onderzoek van Anne Jansen van de Radboud Universiteit Nijmegen wijst uit dat korte advertenties tot een grotere sollicitatiebereidheid leiden onder jongeren
Gemeenten die jongeren willen interesseren voor een baan in hun organisatie, doen er goed aan om geen ellenlange advertentieteksten op te stellen. Onderzoek van Anne Jansen van de Radboud Universiteit Nijmegen wijst uit dat korte advertenties tot een grotere sollicitatiebereidheid leiden onder jongeren. ‘Veel zeggen met weinig woorden lijkt de juiste manier om jongeren aan te trekken via advertenties’, stelt de bestuurskundestudent. Niet direct relevante informatie kan beter achterwege blijven.
Oudere leeftijdscategorieën stellen doorgaans juist meer prijs op lange, specifieke advertenties. Willen gemeenten beter aansluiten bij jonge potentiële werknemers, raadt Jansen ze aan om in te spelen op de algemeen zichtbare trend waarin algemene berichten laag scoren. ‘Door advertenties korter en bondiger te maken, zorgen gemeenten ervoor dat ze zich meer aanpassen aan het verwerkingsproces van jongeren’, aldus de onderzoekster. De ontwikkeling kan volgens haar mogelijk een gevolg zijn van de trend van het zogeheten ‘nieuwe lezen’, een trend waarbij jongeren steeds minder en steeds kortere berichten lezen.
Mogelijk heeft de nieuwe manier van lezen ook te maken met de nieuwe levensstijl van individuen en veranderingen in de maatschappij. ‘Een maatschappij waarin tijd geld kost en men zoveel mogelijk wil doen in een zo kort mogelijke tijd.' In zo'n maatschappij ligt het voor de hand dat men precies wil weten waar men aan toe is, zonder veel tekst eromheen die kan afleiden van de daadwerkelijk nuttige informatie. ‘Dit kan er voor zorgen dat mensen juist door te veel algemene informatie niet meer bereid zijn te solliciteren’, oppert ze.
Reacties: 4
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Succes met deze sollicitanten
Het lijkt wel een collectieve Attention Deficit Disorder. ADD dus. Vaak nog met de toevoeging van het H-tje van Hyper (ADHD). Helaas is decennia lang ADD ondergesneeuwd door de WEL opvallende- en aandachttrekkende ADHD groep. Kennis over ADD is de laatste 10 jaar aanzienlijk verbeterd, maar dankzij particulier initiatief en niet vanuit medische kant!
Met de A-4 tjes cultuur, ontstond ook te oppervlakkige diagnoses, al of niet medisch gerelateerd. Aangestuurd door het feit dat een medisch etiket, of meer geld betekent voor scholen, en/of een markt werd en dus verdien-model. Aan bestuur kant, geld geen punt is, vanwege belasting pot dichtbij de hand!
Aan de praktische (vaak ingrijpende) gevolgen van beide medische beperkingen is echter weinig of niets gedaan, behalve Ritalin voorschrijven in geval van ADHD. Bij niet medische gerelateerde zaken was er simpel geen probleemeigenaar aan te spreken en dus te vervolgen. We hebben dat fantastisch zo georganiseerd en toch maar blijven verbazen, dat jaar in jaar uit lijken uit de kast blijven rollen.
Met de ontwikkeling van A-4tje cultuur naar een Twitter cultuur , heb ik wederom niet gemerkt, dat het communicatie-klimaat gezonder wordt, integendeel! Veel teveel oppervlakkigheid, waardoor men de spleten voor niet verstaan en niet-begrijpen, groter heeft gemaakt door dit aandacht-gebrek.
Immers, de eerste oren, kunnen, mits adequaat als professional, het nog wel bondig uiten, maar wat volgt daarop weer een stuk slechter, door het niet face to face contact (volop ruimte voor eigen interpretatie). Bij tweede en meer contacten, is die kort en bondigheid bij de eerste oren en ogen, vaak niet meer zo helder en al doende, moet dan aard en omvang en gevolg van problemen, duidelijk worden in de praktijk. Doelgroep trekt daar altijd bij aan het kortste eind, plus de mantelzorg ervan (kosten daarvan immens).
Deze evolutie in communicatie heeft volgens mij gevolg ook voor de hersenen en dat dus grip/zicht op oorzaak en gevolg, ook slechter geworden is. Al die negatieve oordelen via grote aantallen onderzoekrapporten, zouden daar wel eens een gevolg van kunnen zijn. Niemand is, zoals gezegd, in de regel probleemeigenaar bij miskleunen en dus moddert het voort.
Die groeiende oppervlakkigheid is eigenlijk al geëvolueerd naar een volks-aandoening tot aan hoogste niveaus. Zie eens hoe we de EU en Euro ingerommeld zijn en steeds weer is dus niemand probleemeigenaar. Dit doet zich al jaren op schrikbarend veel terreinen en niveaus voor, waardoor vertrouwen in wie mensen vertrouwen zouden moeten kunnen hebben, wegebt. Dit dreigt bij aan instabiliteit en grote onzekerheid.
Regeren is vooruit zien, zegt het gezegde. Een ander: denk al eer gij doende zijt en doende denk dan nog. Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook aan een ander niet. Je ziet al die wijsheden verdampen in die grote oppervlakkigheid en zogenaamde kort en bondigheid. Dit ontwikkelt grote en kleine rampen.
Met de digitale revolutie is er niet minder, maar veel meer communicatie op mensen af gekomen. De hersenen filteren van nature wat van belang is en niet belang. Volgens mij is dat vermogen aan het slijten en dan gaat de behoefte groter worden, dan maar oppervlakkig en kort te worden, met alle eerder beschreven gevolgen van dien (gebrek aan inlevingsvermogen en vooruit denken).
Ambtelijke taal omzetten in begrijpelijk Nederlands lijkt een te grote uitdaging. Dan gaat men het maar in Twitter taal doen, of een andere Gemeente straattaal gaat benutten. Kan het nog hopelozer?