Declaratiegedrag schaadt imago Limburg

Het royale declaratiegedrag van de Limburgse gedeputeerden zorgt voor beroering in de zuidelijke provincie. Zo declareerde gedeputeerde Herman Vrehen (CDA) zeshonderd euro voor consumptiebonnen die hij besteedde voor zijn eigen fanfare in Echt-Susteren. Vrehen moest dit jaar opstappen nadat aan het licht kwam dat hij zijn huis had verkocht met hulp van een aan de provincie gelieerde projectontwikkelaar.

PvdA-gedeputeerde Bert Kersten declareerde stapavondjes op Maastrichtse terrassen onder de noemer ‘contacten met het bedrijfsleven’. Hij kocht ook salmiakdropjes op kosten van de provincie. De Limburgse VVD-Statenfractie eist opheldering. VVD-Statenlid Jos van Rey, in zijn wethouderskamer in Roermond: ‘Ik dacht dat we van het verleden geleerd hadden, maar in het afgelopen jaar is de sfeer ontstaan dat de vriendenrepubliek terug is.’

Hij wijst daarbij op de Sinterklaasaffaire in Echt-Susteren, waarbij de politieke partijen onder leiding van het CDA subsidies uitdeelden aan bevriende verenigingen, de integriteitskwestie rondom Vrehen, wiens huis gekocht werd met behulp van een aan de provincie gelieerde projectontwikkelaar, en de aanbesteding van het provinciale huisbankierschap aan de Rabobank. ‘Waarom staan op de declaraties van gedeputeerde Vrehen van zijn etentjes in de Roosterhoeve niet met wie hij daar at’, vraagt Van Rey zich af. ‘Op mijn declaraties staat met wie ik eet.’ VVD-Statenfractievoorzitter Ingrid Muijs: ‘Vrehen haalt wat privé en zakelijk is door elkaar. Dat kan dus niet.’

Imago

De declaratieaffaire is schadelijk voor het imago van de provincie Limburg. De voor communicatieverantwoordelijke gedeputeerde Noel Lebens (CDA): ‘Zo wil ik liever niet dat de provincie naar buiten treedt.’ Lebens is verantwoordelijk voor het project waardoor ambtenaren en bestuurders ambassadeurs voor de provincie moeten worden.

Ruim honderdvijftig Limburgse hogere- en middenambtenaren zijn daarvoor inmiddels op cursus gestuurd, nog dertig volgen dit najaar. De ambtenaren leren hier dat ze communicatie niet over mogen laten aan de afdeling communicatie, dat zij zelf alert moeten zijn bij het maken van beleid.

Met dit initiatief loopt Limburg voorop bij het pogen om de aansluiting tussen provincie en burgers moderner te maken. ‘Het is belangrijk dat we tussen de oren van de ambtenaren krijgen dat de burger vanaf het begin bij het beleid wordt betrokken, en niet pas als we het beleid klaar hebben. Vergeet niet dat in veel trajecten de ambtenaar vaak de eerste, maar ook de enige is die contact heeft met de burger’, aldus Lebens.

Een van de ambtenaren die de cursus heeft gedaan, is Alain Nijssen, projectleider verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de Limburgse sportzone. Het ruime declaratiegedrag van de gedeputeerden hindert de goede voornemens. ‘Je staat in een gesprek gelijk met 1-0 achter. Gesprekspartners beoordelen je weliswaar op je inhoudelijke deskundigheid, maar het is duidelijk dat dit soort perikelen niet fijn is’, aldus Nijssen tijdens een gesprek in het provinciehuis over de cursus.

Nijssen: ‘Communicatie was een soort ballast. Daar deed je niets mee. Nu zorg ik dat communicatie over wat we willen en doen direct een onderwerp is en ik denk goed na over hoe we onze doelgroepen - burgers, bedrijven, collega-ambtenaren, partners en bestuurders - kunnen bereiken.’

Jip-en-janneketaal

Het alert zijn op communicatie heeft als bij-effect dat de ambtenaren scherper op het netvlies krijgen waar het om draait. Dat verduidelijkt de advisering aan gedeputeerden. Bovendien is de verwachting dat de schrijftaal van de ambtenaren minder cryptisch wordt.

‘Wij hebben geleerd om een inspraakreactie zo helder te schrijven zodat een burger meteen begrijpt waar het over gaat. Maar ik merk dat het voor onze eigen mensen soms erg moeilijk is om onderwerpen in jip-en-janneketaal te moeten opschrijven’, zegt Bert Bomhoff, jurist op de afdeling ruimtelijke ordening en een van de eerste cursisten. De angst dat de provincie op papier minder precies is en daar later op teruggepakt kan worden, speelt daarbij een rol, erkent Bomhoff.

Maar daar was het de gedeputeerden van Limburg ook niet om te doen. ‘In GS werd wel eens gemopperd dat de krant niet werd gelezen en dat ambtenaren niet in de gaten hebben wat er speelt. Onze medewerkers moeten er beter op letten wat zich buiten het provinciehuis afspeelt zodat we daar sneller op kunnen inspelen’, vertelt Peter Schrijen, senior corporate communicatie.

Michiel de Krom, communicatieadviseur en trainer van de Limburgse ambtenaren, waarschuwt voor overdreven verwachtingen voor een positiever imago: ‘De échte corporate campagne van een overheidsinstantie is dat wat je dagelijks doet. Alle mensen die hier op het provinciehuis werken, zijn een levend communicatiemiddel van de provincie. Zij moeten door alle vooroordelen heen.’