Nu even niet

Op een enkeling na, is iedereen het er over eens. Zij die ervoor hebben doorgeleerd misschien nog wel het meest: investeren in kennis is goed.

Hoe het hoort, weet iedereen. Tijdens elk functioneringsgesprek kaart de leidinggevende je eventuele opleidingswensen aan. Braaf som je vervolgens een paar behoeftes op. En die wensen belanden vervolgens keurig in je personeelsdossier. En daarna? Daarna gebeurt er doorgaans heel erg weinig: je vraagt er zelf niet om, je leidinggevende komt er uit eigen beweging niet meer op terug. Herkenbaar? Dat moet haast wel. Jaar op jaar blijkt dat gemeenten per medewerker meer aan opleidingsbudget begroten dan ze daadwerkelijk uitgeven. De beoogde 2 procent van de loonsom wordt al jaren niet aangetipt: het blijft schommelen zo rond de 1,7 procent – in absolute getallen: circa 900 euro. Wat dat betreft, doen waterschappen en provincies het met 2,7 en 2 procent (1350 euro per medewerker) beter.

De redenen waarom er minder is uitgegeven aan opleidingen kunnen divers zijn. Opleidingen kunnen zijn geannuleerd of ze zijn bij nader inzien toch iets minder passend dan gedacht. Waarschijnlijker is nog dat de werkgever aangeeft het geld er niet voor zegt te hebben. Nu even niet. Werkdruk en te weinig tijd lijken het vaakst de boosdoeners. Gezien de mate waarin er de laatste jaren is bezuinigd op personeel, is dat niet vreemd. En waar de bezetting op de meeste afdelingen minder is geworden, zijn er juist meer taken bijgekomen op ieders bordje. Ik ken werkelijk niemand die van het tegenovergestelde getuigt. Er dan nog even een opleiding bij doen? Ja, zeg! Nu even niet. Echt, investeren in kennis is onwijs goed. Het houdt jou en je organisatie fris en up to date qua kennis en nieuwe ontwikkelingen. Je kunt er ook moeilijk tegen zijn. Maar behalve goede wil en een opleidingsbudget is er meer nodig. Vooral tijd.