Verder versoberen wachtgeld ‘slecht’
De grens in de versobering van de rechtspositie van bestuurders bij gemeenten, provincies en waterschappen is bereikt. Dat schrijven de koepelorganisaties van de decentrale overheden aan de Tweede Kamer.
De grens in de versobering van de rechtspositie van bestuurders bij gemeenten, provincies en waterschappen is bereikt. Dat schrijven de koepelorganisaties van de decentrale overheden aan de Tweede Kamer.
Halvering appa-uitkering
Zij doen dat in reactie op de Wet verkorting duur voortgezette Appa. Het wetsvoorstel, dat nu in behandeling is bij de Tweede Kamer, regelt dat de duur van deze Appa-uitkering wordt gehalveerd en heeft tot gevolg dat bestuurders pas een beroep op deze voortgezette Appa-uitkering kunnen doen, wanneer zij de leeftijd van 62 jaar en een aantal maanden hebben bereikt. Nu ligt die leeftijd nog op 57 jaar en 7 maanden. De koepelorganisaties willen met klem onderstrepen dat met het voorliggende voorstel de grens is bereikt.
Gekwalificeerde mensen voor bestuur
In een gezamenlijke brief aan de Tweede Kamer stellen de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG), het Interprovinciaal Overleg (IPO), de Unie van Waterschappen en de beroepsverenigingen van burgemeesters, wethouders en voorzitters en dagelijks bestuurders van waterschappen dat het openbaar bestuur niet kan functioneren zonder gekwalificeerde mensen voor bestuurlijke functies.
Vangnet bij aftreden
‘Er moeten voldoende waarborgen zijn om de stap naar een functie in het openbaar bestuur te nemen. Mensen zetten daar opgebouwde perspectieven en zekerheden (zoals een vaste aanstelling, ontslagbescherming en uitkeringsrechten) voor opzij. Daarom is een goed vangnet bij aftreden voor politieke ambtsdragers van belang, dat rekening houdt met de onzekerheden – het politieke risico – van het ambt’, aldus de koepelorganisaties. ‘Aan een bestuurlijke functie kan abrupt en ongewild een einde komen en herbenoeming in een politiek ambt is geen vanzelfsprekendheid.’
Passende specifieke rechtspositie
Daarmee is volgens de koepelorganisaties het vervullen van een politiek ambt van een geheel andere aard dan een gewone dienstbetrekking. ‘Daar hoort dus ook een passende specifieke rechtspositie bij, die anders is dan de regelingen voor ‘gewone’ werknemers. Zo gelden er voor ambtsdragers geen ontslagtoets door UWV of kantonrechter, opzegtermijnen, ontslagbescherming of de mogelijkheid om in onderling overleg of in cao’s tot aanvullende regelingen te komen.’
Afkalven slechte zaak
Het verder afkalven van de rechtspositie achten zij slecht voor het decentrale bestuur. Daarin horen democratische principes en waarden van goed bestuur te gelden. ‘De politieke ambtsdragers moeten zich met een robuuste rechtspositie beschermd weten tegen de risico’s die inherent aan de betrekking zijn. Naarmate de levensjaren en de bestuurlijke jaren tellen, is dit van zwaarder belang. Het is immers voor de seniore bestuurders veel lastiger om buiten het openbaar bestuur een passende baan te vinden. Het openbaar bestuur zou veel expertise verliezen, wanneer ervaren bestuurders al op jongere leeftijd afhaken’, aldus de briefschrijvers.
De gemeenten, provincies en waterschappen doen een beroep op de Tweede Kamerleden om bij de behandeling van de Wet verkorting duur voortgezette Appa krachtig te onderstrepen dat inderdaad nu de grens is bereikt, zoals de regering ook in de Memorie van Toelichting stelt.
Reacties: 17
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Iedere werknemer in Nederland hangt bij het ophouden van zijn/haar baan het spook boven het hoofd van geen nieuw werk kunnen vinden. Daar bestaat de WW en bijstandsuitkering voor. Dit hoort gewoon ook te gelden voor ex-bestuurders.
Conclusie: afschaffen al die bevoordeelde regelingen.
Niet dat, zoals in bijv. Delft, er een grote post voor te onderhouden ex-wethouders zeer zwaar op de begroting drukt voor vele jaren.
Ook ex-bestuurders horen gewoon onder de bestaande regels voor werkzoekenden te vallen met de daarbij horende verplichtingen zoals bijvoorbeeld sollicitatieplicht, controle en wanneer niet aan de regels voldaan wordt de sancties daarop.
Dat er in Nederland onderscheid bestaat tussen soorten werknemers is al moeilijk te vatten. Je kunt nog wel stellen dat het vervullen van een politiek gekleurde functie met iets meer bescherming moet worden omgeven, maar er zijn grenzen. Een burgemeester die de boel flest en dan tot zijn pensioen wordt door betaald doet bij menigeen de wenkbrauwen fronsen.
Erger is het wanneer er tussen gelijksoortige werknemers onverklaarbare verschillen bestaan. Werknemers in het bedrijfsleven die bij een reorganisatie hun baan verliezen vallen (los van het sociaal plan) terug op 70% van het maximum dagloon. En dat tot maximaal 38 maanden. Voor ambtenaren wordt dat, afhankelijk van de regeling waaronder ze vallen) aangevuld tot 70% van het salaris met als maximum ongeveer 9 jaar! Nog fraaier maakt de organisatie van Kamers van Koophandel het. Die zijn per 1 januari 2014 gereorganiseerd (samen met Syntens) en een kleine 300 medewerkers werden niet herplaats. Die krijgen gewoon 100% doorbetaald, terwijl ze thuis zitten. In de wet is namelijk bepaald dat reorganisatie geen reden voor ontslag kan zijn. Zit je als oud-directeur met een salaris van € 250.000,-- per jaar thuis te wachten tot je met pensioen kunt. Leg dat maar eens uit aan medewerkers van een bedrijf dat failleert, een doorstart maakt en gemakshalve even 'afscheid' neemt van de 'dure' arbeidskrachten. Hervorming van het arbeidsrecht: zeker. Maar dit soort excessen dan wel meteen aanpakken.