Advertentie
carrière / Nieuws

Kwart jonge ambtenaren tegen burn-out aan

Jonge werknemers, en dan met name ambtenaren, ervaren zoveel werkstress dat ze een groot risico lopen om overspannen te raken.

12 november 2016

Maar liefst 23 procent van de ambtenaren onder de 30 jaar zit in de risicozone wat betreft de gevolgen van werkstress. Dat is een groot verschil met de rest van de arbeidsmarkt, daar blijft het percentage steken op 15 procent. Dat blijkt uit onderzoek van de Arbo Unie onder 90 duizend werknemers. De Arbo Unie maakt zich zorgen over de nieuwe generatie ambtenaren want het worden er steeds meer.

Aantal neemt toe
‘Het percentage loopt op,’ waarschuwt een woordvoerder, 'het groeit elk jaar wel 1 tot 2 procent bij de categorie overheidsmedewerkers. Deze trend zie je bij de overheid al vanaf 2012.’ Jongere werknemers hebben in het algemeen meer werkstress en meer vermoeidheidsklachten dan ouderen. Hoewel dit niet meteen tot verzuim leidt, hebben deze problemen wel grote nadelige effecten, stelt Arbo Unie. ‘Werknemers tot dertig jaar hebben klachten die hun prestaties verminderen en uiteindelijk kunnen leiden tot een overspanning of  burn-out.

Te veel ambities

‘Decentralisaties, reorganisaties, flexcontracten, het leidt allemaal tot meer druk op de werkvloer voor jonge ambtenaren. Maar volgens een woordvoerder ligt de oorzaak niet alleen maar bij deze fenomenen of bij de werkgever. ‘Het lijkt alsof de nieuwe lichting wel heel veel ambities heeft. Ze willen uitzonderlijk goed presteren op hun werk en hebben daarbuiten ook nog heel veel activiteiten,’ aldus een woordvoerder. ‘Tegenwoordig hoef je niet meer fysiek naar een locatie om iets uit te voeren, je kunt door nieuwe technieken veel meer doen vanaf dezelfde plek. En als je dan niet compenseert, hersteltijd inbouwt, dan gaat dat ten koste van je gezondheid.’
 
Geen mentale veerkracht 

Jan van den Hoogen, arbeids- en organisatieadviseur bij Arbo Unie: ‘Verontrustend is dat vooral jongere werknemers qua mentale veerkracht al vaak kampen met problemen. Vooral omdat dit juist de generatie is die tot hun 70ste zal moeten doorwerken. Zo voelt 32 procent van de dertigers zich na een nacht slapen niet uitgerust. Maar liefst 10 procent van hen geeft aan zich niet of nauwelijks te kunnen ontspannen. Van de twintigers geeft 18 procent aan het eigenlijk rustiger aan te moeten doen. Bij de dertigers is dat opgelopen naar 26 procent. Een zorgwekkende ontwikkeling, die impact heeft op hun prestaties en betrokkenheid. Als we hier geen oplossingen voor vinden, heeft dit impact op het functioneren van de economie als geheel. Als we nadenken over het duurzaam inzetten van medewerkers, is het bijbrengen van een ‘competentie’ als mentale veerkracht dus hard nodig.’


Werk-privé

Van den Hoogen waarschuwt voor een toenemende kans op uitputting en overspanning bij jongeren door te weinig zogenoemde ‘hersteltijd’. ‘Van de dertigers geeft 18 procent aan dat zij de combinatie werk/privé lastig vindt. Er zijn echter ook andere oorzaken. Jonge werknemers hebben vaak grote ambities en behoefte aan afwisseling. Zij vragen veel van zichzelf en lijken onvoldoende manieren te hebben om te ontspannen en te herstellen. Op een gegeven moment zijn er dan geen herstelbuffers meer. Hun mentale veerkracht verzwakt. Je raakt uitgeput en de kans op een overspanning neemt toe.’

Reacties: 29

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Vincent / dat verklaart hun gedrag het is stress nu snappen we het !e
De hulp en begeleiding van het sociale wijkteam en de ggz moeten zo snel mogelijk verplicht opgelegd worden bij alle ambtenaren.
Martin / Adviseur
Heel herkenbaar. In mijn gemeente zijn het de jongere die de kar trekken, de oudere zitten hun tijd uit tegen hogere salarissen en betere arbeidsvoorwaarden.
JHAGM Sneuf van Toetellaere / bd
De ouderen blijven overend in der volkren vaart

de jongeren zitten echter hoog te paard.

De toekomst zal leren wat het beste is voor het werk

één ding is zeker: morgen schijnt de zon even sterk

en de Pieten zetten Maassluis op de kaart.
Meer / bestuurskunde
Heel herkenbaar ook op de universiteit kom je nu studenten van net 21 met een (aankomende) burn-out. Iets wat je in het recente verleden je enorm zou verbazen. Druk maar vooral ook het gevoel van druk is daarbij belangrijk. PM: Ik weet niet wat voor een adviseur reageerder Martin is, maar zijn oud jong tegenstelling heeft een hoog onderbuik gehalte. Of is hier een internet trol aan het werk?
Eelco Holwerda / Gepensioneerd auditor
Balans is in het leven essentieel! Zeker de balans tussen privé en werk. Dus ook thuiswerk of op andere plekken in balans houden. Weet waar je je tijd en aandacht aan besteedt. Een benadering als Ciep is een perfecte training op die balans.
robert / jurist
ik ben wat ouder dan jongere, 54. Druk(te) is er altijd geweest. De vraag is natuurlijk wat is de balans tussen ambities en mogelijkheden in relatie tot realiteit. Ga gewoon in therapie, zoek dat, zoek je, uit. Helemaal niets mis mee. En ja, tegenslag hoort bij het leven, dat maakt je mens.
Annemarie
Ambtenaren zijn zorgmijders: als je psychiatrische hulp nodig hebt omdat er in je prive leven en werk zoveel stress en problemen zijn is dan moet je daar wat aan gaan doen ze geven immers zelf aan dat het niet goed gaat.
Rutger
Raar verhaal waar halen al die ambtenaren dan de energie en de motivatie vandaan om elkaar te pesten op kantoor ? En mee te pesten met de achter de voordeur teams op straat in groepen tegen wijkbewoners. Het komt geestelijk erg ongezond over.
W.F.Willems / pensionado
De geestelijke gezondheid binnen een gemeentelijke organisatie is sterk afhankelijk van het funktioneren van de gemeente-secretaris, m.a.w in hoeverre hij beschikt over (politieke) afweermechanismen t.a.v. politieke spelletjes van de wethouders.
Mieke / beleidsontwikkelaar
De bonden vertegenwoordigen vooral de ouderen. Dus we blijven op heel weinig vakatiedagen zitten. De ouderen bouwen adv op en hebben inmens veel vakantie, de jongeren kunnen niet eens samen de schoolvakantie opvangen.
Koos
Omdat beide partners een full-time baan hebben, is de zorg voor kinderen en huishouden een doorlopende stress. Walstra denkt dat werk de oorzaak is van de stress. Dat is grote onzin. Ambtenaren hebben juist een rustig werkleven: baanzekerheid, goed salaris, 36 uur per week, minimaal 4 weken vakantieverlof per jaar, beter kan een mens niet krijgen.
Arnold / gemeentemabtenaar
@Henk, lekker kortzichtig geneuzel van je. Feit is dat jongere werknemers (ik ben 43) veel werk op moeten vangen van oudere werknemers die in naam nog wel werken maar niet meer mee kunnen komen. Daarnaast zijn ze gedwongen beide te werken omdat de huizenprijzen enorm gestegen zijn de laatste decennia door toedoen van de generaties voor ons die steeds meer boden op woningen omdat ze zich dat makkelijker konden veroorloven dan de laatste generatie. Dure kinderopvang en stijgende kosten icm stagnerende lonen zorgt ook nog eens voor financiële stress. Het probleem is dus een stuk groter dan hier geschetst wordt. Ik vraag me af waar dit stuk op gebaseerd is?
Jan met de pet
Oplossing is heel simpel, flikker die mobiel in de prullenbak en nooit meer aanraken. Einde stress. Dat geneuzel over dure huizen etc., dat had ik in mijn tijd ook. Dus dat is geen valide argument.
Fred Smit
@Frederiksen: Is alleen Henk kortzichtig aan het neuzelen??? "De jeugd moet werk opvangen van ouderen die niet meer mee kunnen komen", "huizenprijzen zijn gestegen dor generaties voor ons" enz. Ongefundeerde algemeenheden om aan te tonen dat vooral anderen het gedaan hebben. Dat is pas kortzichtig geneuzel!!
Niels / Ambtenaar
Het is in ieders belang, van jong tot oud, dat we dit niet onderschatten. Ik wil daarom oproepen om elkaars standpunten niet te bagatelliseren, maar oplossingen te bedenken.
dennis / adviseur
tot mijn spijt moet ik constateren dat de discussies op Binnenlands Bestuur vaak verzanden in ambtenaartje bashen. Ook hier waar een serieus probleem wordt aangekaart komen sommige reacties niet boven het niveau van Powned en Geenstijl uit. Helaas wordt dit door Binnenlands bestuur ook niet er uit gefilterd. Dit komt de kwaliteit van het web gedeelte van BB niet ten goede.
Gerdien Bathoorn / HRM beleidsadviseur
Ik wil best geloven dat dit een probleem is maar de oplossing zal toch vooral van deze jongeren zelf moeten komen. Gaan roepen dat jongeren zogenaamd extra werk voor ouderen moeten vervullen is onzin en wel heel discriminerend/ generalistisch.In de praktijk is het ook vaak andersom en hebben ouderen ook nog vaak een mantelzorgtaak. De kans dat jongeren door moeten werken tot hun 70 ste is met oog op de robotisering ook vrijwel nihil. Jongeren zullen waarschijnlijk veel eerder (moeten) stoppen. Stijgende huizenprijzen? Een probleem voor elke generatie. Of je moet een opknap huis kopen, maar ja dat kost natuurlijk ook weer tijd. Te hoge ambities? Ja, daar kun je nou wat aan doen. Niet in de slachtofferrol kruipen en om je heen meppen maar keuzes maken. Als dat lastig is, kijk dan vooral eens rond naar leeftijdgenoten in de rest van de wereld. Zij zouden het wel weten. Doen vakbonden meer voor ouderen dan voor jongeren? Ik zou zeggen massaal lid worden. Is dat probleem meteen verholpen.

Ik geloof helemaal dat jongeren echt burned out raken maar je lost het volgens mij alleen op door ambities wat realistischer maken. En dat geldt voor elke generatie.
bram
Inderdaad @W.F.Willems, gemeentesecretarissen horen er te zijn voor hun personeel. Helaas zie je dat ze de laatste 10/15 jaar meer als directeur acteren en daarmee "hun mensen" als lastige noodzakelijkheid zien. Dan kunnen ze zelf lekker jobhoppen naar betere banen. Ik adviseer al die jonge collega's om collectief te blijven. Durf gezamenlijk de streep te trekken als er weer eens een beroep gedaan wordt om toch vooral loyaal te zijn aan "de organisatie". Want daarmee bedoelt die directeur gewoon "ikke, de baas".
h.golsteyn / adviseur
Ik ben het wel eens met janmetdepet maar wil e.a.

wat anders formuleren.

Door gebruik van de diverse "phones",Facebook,twitter etc

waarvan men denkt dat je op ieder pieptoontje direct moet reageren plus alle overige informatie die je binnenkrijgt

niet alleen op kantoor maar ook als je thuiswerkt op ongeregelde tijden ontstaat een overload aan informatie die ongestructureerd op je afkomt.

Dus stel bloktijden in waarbinnen je leest en oordeel

waar je op korte termijn iets aan moet doen en zet alles

op 0.

Ook voor de werkgever ligt hier een taak.

Contacten voor spoedeisende hulp dienen natuurlijk wel

georganiseerd worden.

Ook voor diegenen die internationaal werken,dus met tijdverschillen moet je e.a. natuurlijk aanpassen..

Kortom:breng structuur aan in de verwerking in-en uitgaand van alle informatie.

Ook mondelinge communicatie blijft ook in deze tijd van groot belang.

Binnen bedrijven waarin het zgn Nieuwe werken is ingevoerd en waarbij je als je binnenkomt niet meer weet wat je eigen werkplek is ontstaat verwarring.

Laat op z'n minst de koffieautomaat als ontmoetingsplek in ere.

Succes

H. Wiersma / gepens.
Stress is te voorkomen door balans te brengen in je leven (dus alles waar sprake is van 'te veel' dit verminderen of beter regelen). Iedereen heeft het geheel zelf in de hand. Je kunt en moet het vooral zelf oplossen!
Bert / Adviseur
Dan gooi die ambtenaren er toch gewoon uit.

Met die nieuwe ontslagregels is dat geen enkel probleem meer...
loek / v.m. jur.medew. gsd
Hier reageren toch wel heel wat adviseurs. Ik weet niet op welk terrein geadviseerd wordt en dat wil ik graag zo houden. Immers, het gaat over jonge ambtenaren op zich en de teneur is dat men zich afzet tegen ouderen. Dat is van alle tijden. Maar...men heeft de politiek mee gehad, vooral magneet D'66, ouderen moesten of konden massaal wijken (belastingdienst).Trouwens de 1e Kamer is jullie tegemoet gekomen als ik de verhalen mag geloven. Sneller over naar het bedrijfsleven (alsof dat vroeger niet kon door simpelweg te solliciteren) en een sigaar uit de eigen pensioendoos. En over druk, druk, druk: dat was al toen ik nog werkte als ambtenaar. Velen hadden het altijd druk maar keek je om je heen dan werd er privé heel wat gedaan. Naast mijn gemiddelde van 50 uur per week met ook werk meenemen en vergaderingen 's-avonds was ik naast een gezin in staat om ook nog te sporten en tot mijn 60-e om te leren. Nu vraag ik me af, ik leef inmiddels gelukkig wel in een lager tempo, hoe dat allemaal is gedaan zonder een burn out te krijgen en met mij vele anderen. Kwestie van doorbijten en niet zielig doen. Kijken welk advies we hier op krijgen, of krijgen bepaalde schrijvers toch gelijk m.b.t. de watjesmaatschappij. Alles willen maar dan o.b.v. het economisch principe d.w.z. zo min mogelijk inspanning..
Anoniem
‘Jonge’ mensen op de werkvloer werken inderdaad vaak met zijn tweeën en hebben juist in die jaren van eind 20 tot ver in de dertig vaak kleine kinderen waar voor gezorgd moet worden. Ik herinner me van mijzelf dat dat echt tropenjaren waren. Dat lag niet aan het werk, niet aan de kinderen, niet aan de huizenprijzen of de ambities: het was gewoon alles bij elkaar eigenlijk teveel. Er wordt in onze westerse maatschappij gewoon veel verwacht (graag ook nog sport, sociaal leven, vrijwilligerswerk en mantelzorg erbij ook) en we kunnen met zijn allen bijna niet anders dan daarin mee gaan.

Ik ben nu 42, mijn kinderen zijn wat groter en zelfstandiger, ik werk nog steeds hard en fulltime en doe alles wat verwacht wordt, maar ik heb in de loop vd jaren wel geleerd beter te doceren. Het wordt ook voor die ‘jonge’ ambtenaren heus wel beter in de loop van de jaren… Volhouden maar.

faber
Ik vind het wel grappig te lezen dat er naarstig gezocht wordt naar verklaringen voor het feit dat nota bene ook mensen van onder de 35 overbelast kunnen raken. Wie had dat nou gedacht? De taal is ook leuk en veelzeggend. Een overbelaste oudere kan 'niet meer meekomen' of 'is niet flexibel' en zou eigenlijk moeten 'een stapje terug moeten doen'.. Een overbelaste jongere daarentegen 'zit in de risicozone' en heeft een medisch getint probleem: de burnout. En moet niet zozeer een stapje terug doen, maar moet geholpen worden om nog een keer vier stappen vooruit te zetten. Ach, jongeren moet één ding niet vergeten: als het een beetje meezit worden ze vanzelf oud.
Hannes Haganum / kritisch lezer
Nu even een meer serieuze reactie.



Naast werken in deeltijd in een ambtelijke functie, heb ik ook een coachingspraktijk aan de rand van een natuur- en stiltegebied met Nederlandse en Vlaamse cliënten. Het is niet alleen opvallend hoe ambitieus veel jonge mensen zijn, maar vooral dat velen volstrekt niet met teleurstellingen, verdriet en tegenslagen hebben leren omgaan. Ze zijn al vanaf de wieg in de roze watten gelegd. Daarnaast willen ze alle hypes en evenementen meemaken - graag nog een paar danceparties ook - zitten ze vaak een halve werkweek in hun vrije tijd op sociale media en komen dus nooit meer tot rust en zelfreflectie. Ik sta regelmatig verbaasd dat men zelf niet inziet hoe veel slaap men tekort komt. Als je het hen liefdevol voorspiegelt en hen tot inzicht laat komen, volgen vaak lange huilbuien. Met energetische technieken en stiltewandelingen in de natuur kun je mensen terug brengen naar hun natuurlijke kern, naar hun puurheid.

Vaak kiezen ze dan ineens voor een totaal andere levensrichting: ze beginnen voor zichzelf en niet zelden lopen hun relaties stuk. Ik vind dat jammer en triest, want het laat zien dat mensen dan al jaren in disharmonie met zichzelf leefden en dat ook hun relatie fake was. Je kunt dit werk ook alleen doen als je zelf een stevige levenservaring hebt. Van tegenslag en verdriet kun je verbitterd raken, maar het kan je ook (veer)krachtig, liefdevol en elastisch maken... Uiteindelijk draait het in het leven om het maken van keuzes en om achter je eigen beslissingen te gaan staan.



Ambtelijke organisaties zijn vaak een theater van pokerfaces. Mensen stoppen vaak veel energie in het werk, maar je ziet ook regelmatig dat de output laag is. Veel werk is laag effectief. Kijk eens naar de Belastingdienst: men blijft reorganiseren, maar veel medewerkers kiezen graag voor een vroegtijdig vertrek. Veel te veel projecten bij de overheid floppen gewoon en als je daar je ziel en zaligheid in hebt gestopt, dan loop je grote risico's. Het doet pijn, maar zonder al die werk- en persoonlijke ervaringen zou ik nooit geworden zijn wie ik nu ben. Met 61 jaar is mijn streven om elke dag fluitend de flexruimte binnen te stappen en problemen zoveel mogelijk als een uitdaging te zien... En verder zijn meditatie, humor en zelfreflectie bijzonder effectieve medicijnen tegen stress en burnout. Een halfuurtje buiten gaan lopen kan een dag aan tijdwinst opleveren.. ook je jezelf relativeren !!! Nog niet lang geleden was ik door vermoeidheid en een reactie van een collega flink geïrriteerd.De werkdruk was ook hoog.



Midden in de grote stad - vlak bij het centrum is nog een bosgebied met oude waterpartijen. Er stonden drie agressieve, witte ganzen heel luidruchtig en agressief hun territorium te verdedigen... Ze laag kwamen luidruchtig en dreigend op mij af .. ! Ineens moest ik ongelooflijk lachen, ik zag in die drie boze ganzen ineens ambtenaren, inclusief mijzelf ! Ik kwam zomaar vrolijk terug op het werk en begroette hartelijk die collega.



Stap vooral uit de slachtofferrol en relativeer je zelf. Lach ook eens om jezelf. En in dat kader wil ik een groot compliment maken voor een oudere, vrouwelijke ARBO-arts bij mijn werkgever die op een bijna spirituele, maar zeker coachende manier medewerkers begeleidt tijdens ziekte- en rouwprocessen.

Waarom willen managers burnout in een processchema vatten ? Is dat ook uit de optiek van die dogmatische kostenbeheersing ?



Ik lees ook een reactie van een zekere Bert die de mens gewoon als wegwerpproduct ziet... Lijkt me geen prettige leefwijze...



Wim Vreeswijk / Belastingadviseur
Logisch want op 8 november jl. werd de onschendbaarheid in de 1e kamer met 46 tegen 29 weggestemd. Ze moeten nu gaan concurreren met het bedrijfsleven waar je echt op een schopstoel zit.
Reynders / ambtenaar
Ook veel oudere werknemers zitten tegen een burn-out aan. Excessief bezuinigen op fte terwijl bestuurlijke ambities niet bijgesteld worden en de stortvloed aan regelgeving blijft, eisen hun tol. Ook deze mensen gaan maar door want een alternatief hebben ze niet.

De ambtenarenstatus verdwijnt, ontslag wordt makkelijker. Ouder dan 50, vergeet dan maar een andere werkgever (terwijl je wel nog tot 67+ doormag)
Gerrit
Lijkt me een prettige werkgever ...
Daan
Heeft het te maken met het werk, of heeft het te maken met het 'soort' mensen dat in de ambtenarij terecht komt?



Er zijn veel branches waar werkweken van 60 uur normaal zijn, maar waar weinigen tegen een burnout aanlopen.



Wat is het verschil tussen die laatste mensen en de ambtenaren? Want aan werkdruk ligt het kennelijk niet. Dat blijkt ook uit onderzoek uit de arbeidspsychologie. Werkdruk is maar een van de redenen die tot stress kunnen leiden. Andere redenen zijn saaiheid, controle, het gevoel niks te bereiken in het werk en dus het 'slag' mensen dat elkaar in een branche opzoekt.



In de ambtenarij is sprake van veel hierarchie, en dat gaat ten koste van het gevoel van controle. Maar feit is ook dat 'soort' 'soort' zoekt. In de ambtenarij heerst een bepaalde verzadigde mentaliteit van oudsher. En dat gaat van generatie op generatie. Want gezapigen trekken gezapigen aan bij sollicitaties.
Advertentie