'Ambtenaren zijn hetzelfde als bewoners'

Het is een niet alledaagse overstap binnen het gemeentehuis. Toch waagde Eveline Zeeman (32) de sprong, ze verhuisde van het stedelijk naar het sociaal domein bij de gemeente Zaanstad. Om zich meteen in een van de pittigste opdrachten onder te dompelen. Als Programmamanager Vluchtelingen combineert ze haar uiteenlopende werkervaringen en heeft ze ook nog wat aan haar verschillende studies. Haar insteek hierbij is dat ambtenaren en bewoners helemaal niet veel van elkaar verschillen.

Superambtenaren
FUTUR, de jongerenorganisatie voor ambtenaren, houdt jaarlijks de verkiezing ‘Jonge Ambtenaar van het Jaar’. Overheden kunnen hiervoor aanstormende talenten met een buitengewone visie nomineren. Na een uitvoerige selectie zijn er inmiddels vier superambtenaren overgebleven die donderdag 19 januari strijden om de eer. Het zijn Karen van Ruiten (Ministerie VWS) Hans Hindriks, (Ministerie OCW), Teun Meulepas (Provincie Noord-Brabant) en Eveline Zeeman (gemeente Zaanstad). Hieronder Eveline’s verhaal.
 
Elke deur

‘Ik klop letterlijk aan elke deur binnen het gemeentehuis,’ vertelt Eveline Zeeman lachend. ‘Het vluchtelingenvraagstuk gaat over zoveel thema’s. Je hebt te maken met huisvesting, veiligheid, integratie zowat alles wat een gemeente in huis heeft. Mijn opdracht is om vluchtelingen volwaardig in Zaanstad mee te laten doen aan de samenleving. En dat moet integraal worden aangepakt. Dat is heel breed. En heel erg leuk’, benadrukt ze. Niet dat haar voorgaande functie als projectleider bestemmingsplannen bij Ruimtelijke Ordening niet beviel. Maar na zes jaar begon de sociaal-maatschappelijke kant van het ambtenaarschap haar te trekken. De vacature van Programmamanager Vluchtelingen kwam dan ook als een geschenk uit de hemel.

Geen ervaring 

‘Niemand binnen het gemeentehuis had natuurlijk ervaring met dit thema. Het beleid moet in feite opnieuw worden uitgevonden en dat leek mij wel wat.’  Ze werd dan ook niet aangenomen op de inhoud maar wél op haar competenties. Mede doordat Eveline afstudeerde in zowel Staats- en Bestuursrecht als Beleid, Communicatie en Organisatie had ze een streepje voor. ‘Ik heb zowel een juridische als een sociaalwetenschappelijke studie gedaan’, legt ze uit, ‘daarom denk ik niet alleen maar volgens de regeltjes. Ik wilde ook meer impact in de maatschappij zien, meer mensen en minder stenen. Verbinding maken, de rode draad in iets zien, dat zijn dingen die ik het liefste doe en die vaak ook werken.’

Draagvlak
Een van de uitdagingen in haar baan is om draagvlak te creëren voor de komst van een asielzoekerscentrum. Een klus waar een gemiddelde gemeenteambtenaar niet jaloers op is. Maar Eveline lijkt hier op haar best. Ze gelooft niet in eenrichtingsverkeer vanuit de gemeente, dus doet ze het op haar eigen manier. ‘Ik ben echt een aanhanger van het ‘van buiten naar binnen’-werken. Ik ga het liefste de stad in om met mensen te praten en te kijken welke kant ze op willen.’

Geen verschil 

Maar behalve bewoners betrekt ze samen met haar team meer partijen bij het vluchtelingenthema. Vrijwilligers, raadsleden en het college. Op alle onderdelen van het onderwerp zijn er eerst open gesprekken met elkaar. ‘Politieke standpunten mogen dan niet naar voren gebracht worden’,  vertelt ze. ‘Hierdoor krijgen we input die we op het gemeentehuis goed kunnen gebruiken. Door mensen medeverantwoordelijk te maken krijg je veel meer draagvlak. En dan kom je er al snel achter dat ambtenaren en bewoners niet zoveel van elkaar verschillen.’